μου πήρε....

μου πήρε  μια ζωή να καταλάβω πόσο λάθος ήταν οι αρχές μου, οι στόχοι μου, η στάση μου στη ζωή την ίδια

μου πήρε  μια ζωή να καταλάβω πως δεν εκτιμάται η εργατικότητα ούτε αμείβεται, ούτε η ικανότητα,

εννοείται πως ΔΕΝ η τιμιότητα , ούτε η πρωτοβουλία που ωφελεί το σύνολο 

μου πήρε μια ζωή να καταλάβω πως ο πιο λάθος τρόπος να προσεγγίσεις τους άλλους είναι με ειλικρίνεια

.....

κι επειδή λάθος ξεκίνησα, συνεχίζω να κάνω τα ίδια λάθη, από συνήθεια πια κι όχι λόγω αρχών, 

αυτές δεν ευδοκίμησαν ούτως ή άλλως πουθενά

.....

δεν είναι παράπονο πια, παρά η παραδοχή μιας ήττας βλέποντας τη  Β να βγαίνει με το ωραίο λευκό  φόρεμά της μοιράζοντας το όμορφο χαμόγελό της

δεν τη ζήλεψα ποτέ σε τίποτα....να... μόνο που εκείνη έχει τους σωστούς στόχους και δε θα νιώσει ποτέ την πίκρα της ήττας

γιατί αυτό που χάθηκε δεν ήταν οι αμοιβές και οι έπαινοι και η αναγνώριση....αυτό που χάθηκε ήταν το όνειρο, η ελπίδα και εν τέλει η ζωή 

....

μ'ένα "΄καλό ανθρωπάκι ήτανε" "καλή κοπέλα " θα φύγουμε μια μέρα δίχως να έχουμε συντελέσει σε τίποτα αξιόλογο 

δεν πειράζει....

απλά ....ήταν όλα λάθος