αρχές καλοκαιριού

Χτες φυσούσε τόσο δυνατά που νόμιζες ότι θα τα διέλυε όλα. Δυνατές ριπές χτυπούσαν τα στόρια, μέχρι που έκλεισα κατά τα ξημερώματα τα παράθυρα και κοιμήθηκα
Σήμερα ξύπνησα με την άπνοια.

Τελευταία παίρνω και ξαναδιαβάζω τα παλιά μου βιβλία. Έτσι κι αλλιώς ελάχιστα τα θυμάμαι.

Οι μόνες  ώρες που μπορώ να γράψω, είναι νοερά οι στιγμές πριν κοιμηθώ. Οποιαδήποτε νοητική εργασία με κουράζει.

Κι όταν όλα βαραίνουν πολύ, όταν όλα χάνονται στην αποδοχή των συμβιβασμών που κάνουμε, τότε στο μυαλό μου γεννιέται συνήθως η εικόνα ενός ήρεμου κύματος που σκάει απαλά στην αμμουδιά. Δίχως χτες, δίχως μετά, σαν όλη η ζωή να έχει συμπυκνωθεί σ'αυτό το κύμα. Σ'αυτόν τον φλοίσβο.

Καλοκαίρι

Σχεδόν δεν το πιστεύω ότι κάνει πια αυτές τις ωραίες, μεγάλες, ζεστές μέρες. Ήταν δύσκολος ο χειμώνας φέτος. Αλλά τώρα είναι Ιούνιος και Καλοκαίρι. Και τα στάχυα απέναντι και πάλι μεγάλωσαν και θέλουν κόψιμο. Και αύριο είναι Πανσέληνος νομίζω. Τώρα πια τις βαφτίζουν τις Πανσελήνους και τις λένε Φραουλένιες ή των Ρόδων. Και ο κόσμος μοιάζει να τις παρατηρεί σαν για πρώτη φορά τώρα που έχουν όνομα.

η κόκκινη κορδέλα έξω από τα στάχυα

Είναι η πρώτη ζεστή μέρα του φετινού καλοκαιριού. Το τζην κολλάει πάνω σου και βιάζεσαι να μπεις στη δροσιά του σπιτιού, να διώξεις κι αυτήν την εβδομάδα. Μία ακόμη έμεινε.
Ένα φορτηγό περιμένει απ'έξω και εργάτες βγαίνουν με χαρτοκιβώτια. Ρωτάς "ποιος φεύγει" σου λένε ο από πάνω. Δεν ξέρεις αν πρέπει να χαρείς.
Ξαφνικά μελαγχολείς. Γιατί δεν τις αντέχεις πια τις αλλαγές. Γιατί σήμερα πρέπει να πας και στον γιατρό και δεν ξέρεις τι θα σου πει. Γιατί κάθε φορά που αλλάζει κάτι, έρχεται κάτι χειρότερο. Γιατί δεν θέλεις να εξηγείς στους επόμενους που θα έρθουν πόσο κακή ηχομόνωση έχουν αυτά τα σπίτια. Γιατί τίποτα τα τελευταία χρόνια δεν άλλαξε προς το καλό
.....
Ήτανε της αγίας Βαρβάρας, μια μαλακή βραδιά και οι ελπίδες ακόμη δεν είχανε χαθεί. Η πόρτα της Γ έμοιαζε ακόμη ανοιχτή, στο σ τα πράγματα δεν ήταν τόσο άσχημα, η Μ ήταν στη θέση της και ο πόλεμος δεν είχε ξεκινήσει ακόμη.
....
Κάθε που κάτι αλλάζει είναι σα να χάνω κάτι από εκείνη την παλιά ανεμελιά.