ευχές

Καλές γιορτές 

και ο νέος χρόνος να σας φέρει υγεία, ευτυχία και ό,τι επιθυμείτε περισσότερο

τουλίπες το χειμώνα

οι άγκυρές μας θα είναι πάντα τα σημεία της ευτυχίας μας

hey,how about

"Yeah. I would have asked for your number, and I wouldn't have been able to wait twenty-four hours before calling you and saying, "Hey, how about... oh, how about some coffee or, you know, drinks or dinner or a movie... for as long as we both shall live?"

όμορφη ταινία. παραμύθι μεν, αλλά όμορφη ταινία.
σίγουρα στο προσωπικό τοπ τεν αυτού του είδους ταινιών, όπως και η Μέρα της Μαρμότας ή το Love actually
άλλωστε τα βαριά και για προβληματισμό δεν αντέχονται κάθε μέρα και με κάθε διάθεση και τελευταία αυτή πιάνει συχνά πάτο.

ώρες ανάγνωσης

Το καλοκαίρι ανακάλυψα μία συγγραφέα , που την είχα μεν ακουστά, που τις "Νύφες" των οποιων το σενάριο έγραψε, τις βρήκα εξαιρετικές, αλλά δεν είχε τύχει να διαβάσω κανένα από τα έργα της. Η έκπληξή μου και η ευχαρίστησή μου διαβάζοντας τη "Μικρά Αγγλία" της Καρυστιάνη, ήταν μεγάλη.
Θα το χαρακτήριζα μεν "γυναικείο μυθιστόρημα", αλλά από τα πιο ωραία.
Ακολούθησε το εξίσου θαυμάσιο "Σουέλ" και πριν λίγες μέρες το "Κουστούμι από χώμα"
Το τελευταίο ακολουθεί μια πιο περίπλοκη αφηγηματική  πορεία, που καθιστά την ανάγνωση λίγο απαιτητική. Όμως ακριβώς αυτή του η ιδιαιτερότητα φανερώνει τις ικανότητες της Καρυστιάνη και ανεβάζει την λογοτεχνική του αξία.

Είναι να σου πηγαίνει ένας συγγραφέας. Στην Καρυστιάνη βρήκα μια γραφή που αντιπροσωπεύει επάξια κατά την προσωπική μου γνώμη την σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Κι ας είναι η θεματολογία της κυρίως άλλων παλιότερων εποχών. Ίσως και γι'αυτό.

επέτειοι

Πιο πολύ με πληγώνει που δεν επικαιροποιείται η ιστορία.
Ποιο ΟΧΙ θα γιορτάσουμε σήμερα ;

ποιο, τι, πώς

Ήθελα από καιρό να το ξανακάνω. Το ερωτηματολόγιο του Προυστ. Κρίμα που δεν έχω διαφυλάξει τις παλιές μου απαντήσεις. Να δω τι έμεινε ίδιο, τι άλλαξε

Προτέρημα που προτιμάτε.
Η αισιοδοξία όταν δεν υπάρχει κανένας λόγος να είσαι αισιόδοξος

Aρετές που προτιμάτε σε έναν άντρα.
Θαρρος, χιούμορ, ευστροφία, τρυφερότητα

Aρετές που προτιμάτε σε μια γυναίκα.
Καλοσύνη, ευγένεια, ευστροφία, θάρρος

Aγαπημένη σας ενασχόληση.
Μια μοναχική ανάγνωση, μια βόλτα στη θάλασσα ή στην πόλη, ένα ταξίδι, το διαδίκτυο.

Kύριο χαρακτηριστικό σας.
Ρέπω εύκολα προς την άρνηση από μια έμφυτη δειλία συνήθως, αλλά όταν είμαι θετική σε κάτι, τότε αυτό είναι. Δεν αλλάζει.

Πώς φαντάζεστε την ευτυχία.
Η ευτυχία ειναι μια κατασταση πνευματικής συναισθηματικής και ψυχικής ισορροπίας την οποία δεν επιθυμείς να  αλλάξεις

Πώς φαντάζεστε τη δυστυχία.
Να νιώθεις τη ζωή σου κενή, χωρίς νόημα

Aγαπημένο σας χρώμα και λουλούδι.
Είναι πολλά αυτά που μου αρέσουν. Εξαρτάται τη διάθεση και τη στιγμή


Aν δεν ήσασταν εσείς, ποιός θα θέλατε να είστε;
Εγω στη βελτιωμένη μου έκδοση

Πού θα θέλατε να ζείτε;
Εξαρτάται με ποιον, την επαγγελματική μου κατάσταση, την ψυχική μου διάθεση. Άλλοτε θα προτιμούσα μια μεγαλούπολη, άλλοτε ένα ερημικό νησί

Aγαπημένοι σας συγγραφείς.
Έχουν αλλάξει τόσες φορές μεγαλώνοντας


Οι αγαπημένοι σας ποιητές
Μερικοί ειναι στο πλάι αυτής της σελίδας

Aγαπημένοι σας ζωγράφοι και συνθέτες.
Πολλοί όπως και οι συγγραφείς . Άλλους τους ξερω άλλους όχι

Aγαπημένοι σας ήρωες από την πραγματική ζωή.
Το πιο κοντινό μου πρόσωπο

Aγαπημένες σας ηρωίδες από την πραγματική ζωή.
Το πιο κοντινό μου πρόσωπο

Aγαπημένοι σας ήρωες από τη λογοτεχνία.
Doc Cole στο Flanagan's run

Aγαπημένες σας ηρωίδες από τη λογοτεχνία.
Οι ηρωίδες της Φρανσουάζ Σαγκάν

Aγαπημένο σας φαγητό και ποτό.
Φαγητά με λεμονάτες σάλτσες πχ ντολμαδάκια αυγολέμονο
Ποτο : καλό κρασι (λευκό ή κόκκινο ανάλογα το φαγητό και τη διάθεση)

Aγαπημένα σας ονόματα.
Αριάδνη, Μελίνα, Κλέλια


Tι απεχθάνεστε ιδιαίτερα.
Την ατιμία, το ψέμα, το δόλο, τον τυχοδιωκτισμό


Ποιά ιστορικά πρόσωπα αντιπαθείτε περισσότερο.
Όσα επηρέασαν με τη δράση τους αρνητικά την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό μας


Ποιά είναι η παρούσα πνευματική σας κατάσταση.
Προσπαθώ να βρίσκω  ισορροπία ανάμεσα σε ιδιαίτερα απαιτητικές καταστάσεις και να μην "πέφτω"


Για ποιό σφάλμα δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Εκείνα που γίνονται εν αγνοία


- Πότε και πού υπήρξατε ευτυχισμένη;
Σ'ένα ποταμόπλοιο στον Μάιν μια μέρα που ο ήλιος κρυβόταν κάθε λίγο στα σύννεφα



Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Να χάσω τους ανθρώπους που αγαπώ


Τι θεωρείτε ως τη μεγαλύτερή σας σπατάλη;
Αυτήν του χρόνου που δεν βιώθηκε σωστά


 - Ποιο είναι το αγαπημένο σας ταξίδι;
Έχω κάνει πολλά δεν μπορώ να ξεχωρίσω ένα.


Πώς θα θέλατε να πεθάνετε;
Σε χρόνο ανύποπτο δίχως να το καταλάβω

air

Είχα πει παλιά ότι είναι απο τις αγαπημένες μου μελωδίες.

Την βρήκα σε συνδυασμό με αυτούς τους θαυμάσιους πίνακες χορού.

( να ξυπνούσαμε λέει ενα πρωινό και να ήταν ο κόσμος όπως τον ξέραμε. να ανησυχούσαμε μόνο για τα μικρά και να γελούσαμε με όλο μας το γέλιο)

η αφορμή

Αν θυμήθηκα τον στίχο του Σεφέρη βλέποντας χτες το φεγγάρι ανάμεσα στα σύννεφα, δεν ήταν μόνο λόγω της συγκυρίας της Πανσελήνου, αλλά επειδή ο Τελευταίος σταθμός γράφτηκε στο τέλος του πολέμου.

Αν τότε ήταν ο φόβος και η αγωνία της επιβίωσης που δεν επέτρεπαν την χαλαρή ενατένιση του ουράνιου θόλου, σήμερα είναι ένα άλλο, διαφορετικό συναίσθημα ανασφάλειας και αβεβαιότητας.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά έχω την εντύπωση πως πιο πολύ μούδιασμα φέρνει αυτή η αβεβαιότητα,πιο πολλή νάρκωση των αισθήσεων.

....

Το φεγγάρι όμως δεν το είδε μόνο ο Σεφέρης . Ενα από τα πιο αγαπημένα μου ποιήματα το παρακάτω. Μια από τις πιο αγαπημένες μου μελωδίες.

Η Σονάτα του σεληνόφωτος

λίγες

 οι νύχτες με φεγγάρι που μ' αρέσαν.

(Ο Τελευταίος Σταθμός,  5 Οκτωβρίου '44, Σεφέρης)

 

μικρά μικρά

Η ζωή ήταν πολύ πιο απλή όταν η Apple και το Blackberry ήτανε μόνο φρούτα

κλεμμένο, από περιοδικό

μικρά μικρά

υπάρχει συχνά μια τελείως διαφορετική ερμηνεία, αυτού που εμείς αντιλαμβανόμαστε.
η δική μας εξήγηση, φανερώνει τη δική μας ματιά στον κόσμο.
αισιόδοξη , καλοπροαίρετη, αγνή, εύπιστη, αφελής...και το αντίθετο

(και πάντα σε σχέση με τις άμυνες που έχουμε αναπτύξει...μη έχοντας άλλη επιλογή)

εμείς ερμηνεύουμε τους άλλους. αλλά όχι πάντα σωστά. οι άλλοι

είναι

το ένα δικό τους πρόσωπο και τα πολλά των ερμηνειών των άλλων

a penny

for your thoughts.
κάθε μέρα τις κουβαλώ μέχρι το ποτάμι
μετά τις χάνω
σχεδόν αδιάφορα

το πρωί κρατούσα τον Πάρτσι στην αγκαλιά μου και σου τον έδειχνα πόσο όμορφος ήταν
τόσο αληθινός στο όνειρο

παρασκευή

ήταν τόσο θολή εκείνη η Παρασκευή, τόσο αποπνικτική στον αέρα, που κάπου θα ξέσπαγε.
μερικές φορές σχεδόν το νιώθεις το κακό να έρχεται.
από την άλλη, είναι αυτό που σε προσανατολίζει αλλού και συχνά είναι ζωτικά απαραίτητο.


Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση σε όλους!


η φωτό από το Deviantart

νηνεμία

σ'εκείνα τα λευκά σοκάκια που χάθηκες κάτω από το δυνατό ήλιο
κάτι σου διέφυγε
μια διαφάνεια
και μια αγάπη αληθινή

με επιθυμίες λευκές

και γαλήνη

τα βέλη

Όταν ήμουν μικρή κρατούσα ημερολόγιο

το γέμιζα μουτζούρες και καρδιές με βέλη.

Το έπιασα στα χέρια μου πριν λίγο καιρό.

Είχαν σβηστεί όλες οι καρδιές

και μείνανε τα βέλη.

* το βρήκα κάπου, αγνώστου, σε ελεύθερη μετάφραση

οι δρόμοι μου

οι πιο όμορφοι δρόμοι στη ζωή μου υπήρξαν πάντα δύο ειδών.

εκείνοι που περπάτησα αγαπώντας κι εκείνοι που αισθανόμουν ελεύθερη να πετάξω.

μοιάζουν οι δυό τους.

και συχνά ήταν ο ίδιος δρόμος

αχτίδα

μια ευθεία γραμμή από φωτόνια άφησε τη σκόνη να αιωρείται ανέμελα σ'εκείνο το απ'αλλού ξύπνημα.

μου αρέσει να ξεφορτώνομαι εκείνο το επιπλέον και ανούσιο βάρος και να μένω λιτή ξανά, γυμνή.

ίσως η ιδανική μου μορφή ύπαρξης να βρίσκει έκφραση σε μια καθημερινή δυνατότητα αναγέννησης. απ΄το μηδέν στο όλο μιας μέρας. και πάλι απ'την αρχή

με αφορμή...

Φτηνή ηλεκτρική ενέργεια. Όλα γίνονται για φτηνή και πολλή ηλεκτρική ενέργεια. Για να παράγουμε ακόμη περισσότερα καταναλωτικά αγαθά, για να κάνουμε ακόμη πιο περίπλοκη την ήδη περίπλοκη ζωή μας, για να νομίζουμε πως η ευτυχία είναι κάτι που αγοράζεται και καταναλώνεται.
Θα ήθελα ένας Ιάπωνας να μου εκμυστηρευτεί αυτήν ετούτη τη στιγμή τι θα ήταν αυτό που θα ήθελε να αγοράσει
(αν ήμουν εγώ στη θέση του, το μόνο που θα επιθυμούσα θα ήταν ένα εισιτήριο για πολύ μακριά).
Η Ιαπωνία μην έχοντας στη διάθεση της άλλες πρώτες ύλες σε αφθονία για να πετύχει την οικονομική άνθισή της, στηρίχτηκε στην ενέργεια από 55 πυρηνικά εργοστάσια. Τώρα το πληρώνει με ανθρώπινες ζωές και με το φόβο για μια ανυπολόγιστη σε μέγεθος καταστροφή.
25 πυρηνικά εργοστάσια κατασκευάζονται αυτήν τη στιγμή σε όλο τον κόσμο για να προστεθούν στα 441 που ήδη υπάρχουν. Τα περισσότερα από τα νέα σε Ινδία, Κίνα, Ρωσία, τις ανερχόμενες οικονομικές δυνάμεις.

Πριν μια βδομάδα διάβαζα σε άρθρο σοβαρής εφημερίδας πόσο οικονομική και φιλική προς το περιβάλλον είναι η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από πυρηνικά εργοστάσια.
Το ξαναδιάβασα το άρθρο δύο και τρεις φορές ίσα ίσα για να καταλάβω πως δε διάβαζα λάθος, ούτε έφταιγε η αντίληψή μου, αυτό ακριβώς έλεγε. Υποπτεύομαι πως σήμερα δε θα τολμούσαν να το δημοσιεύσουν .
Όσο φτηνή και να είναι, όσα μέτρα ασφαλείας και να πάρεις, είναι δυνατόν να βάζεις την ανθρωπότητα, τη γη, τη φύση μας σε τέτοιο κίνδυνο ;
Σε όλους αυτούς που είναι υπεύθυνοι τέτοιων αποφάσεων, θα κολλούσα στα σπίτια τους τις εικόνες του Τσερνομπίλ. Να έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με την επιλογή τους.

Το να πεθάνει κόσμος από έναν σεισμό, ένα τσουνάμι μπορώ να το δεχτώ. Είναι η φύση, είναι η ζωή ,είναι το απρόβλεπτο και ανεξέλεγκτο, είναι που την επομένη μπορεί να ξαναρχίσει εκεί η ζωή από την αρχή. Το να καταστρέφουμε με τα χεράκια μας λόγω απληστίας και ανήκουστης βλακείας το σπίτι μας και τη ζωή μας με τρόπο βιβλικό, μου είναι αδύνατο να το δεχτώ.

Ευχαρίστως θα δεχόμουν να ζω πολύ πιο απλά και επιστρέφοντας σε εποχές δίχως όλα αυτά τα τεχνολογικά καλούδια που μας έχουν κατακλύσει και τα θεωρούμε απαραίτητα.
Είναι τόσο λίγα τα αληθινά απαραίτητα.
Για μένα είναι κάποιοι πολύτιμοι άνθρωποι στη ζωή μου.
Η δουλειά μου που έμαθα με τα χρόνια να την αγαπώ.
Ένα σπιτάκι όμορφο και απλό.
Και μια αγκαλιά που ομορφαίνει όλα τα άλλα.

( αν αντέχετε να δείτε τα σχετικά για το Chernobyl βίντεο, είναι εύκολο να τα βρείτε. είναι σκληρό για το δικό μου μπλογκ μια άμεση παραπομπή εκεί)

lost

γαλάζιες κορνίζες γύρω από τα παράθυρα στο όμορφο σπίτι του δίνουν κάτι αρχοντικό και συνάμα ξένο με τον τόπο.

θέλω κόκκινες ψηλές γόβες σαν την Juliette στο Chocolat.

κάνει τόσο κρύο που αν μιλήσεις εκεί έξω νομίζεις πως οι λέξεις σου θα στερεοποιηθούν και θα πέσουν βαριές κάνοντας θόρυβο

lost

in the winter

in translation

in your wishes

να ζω

λυσσομανά έξω με μια πρωτόγνωρη σφοδρότητα. ώρες ώρες νιώθω το σπίτι να τρέμει από τα θεμέλια. κι όμως...ποτέ δε φυσάει εδώ όπως στην Αθήνα.
...............
θα ήθελα πολύ να διαβάσω. αλλά μου λείπει εκείνη η ηρεμία που σε βοηθά να γυρίζεις τις σελίδες ανέμελα. θα κολλούσα στην ίδια παράγραφο το ξέρω. θα την διάβαζα είκοσι φορές.το ξέρω. και πάλι δε θα ήξερα τι γράφει
σ'αυτές τις περιπτώσεις βοηθάει πολύ περισσότερο τούτο εδώ. το γράψιμο.
με το γράψιμο προχωρούν οι σκέψεις.
μπορεί να πηγαίνουν προς τα μπρος, μπορεί προς τα πίσω. δεξιά ή αριστερά. αλλά στάσιμες δε μένουν.

σκεφτόμουν πριν λίγο πως υπάρχουν δυο τρόποι να βλέπεις τα πράγματα. ο ένας είναι να τα βλέπεις από μέσα προς τα έξω , όπως ακριβώς αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα και ό,τι μας περιβάλλει. προσλαμβάνουμε με τη βοήθεια των οπτικών μας νεύρων τις εξωτερικές εικόνες και τις ερμηνεύουμε (υποκειμενικά φυσικά ).
και ο άλλος είναι ακριβώς το αντίθετο. από έξω προς τα μέσα. ξερω πως δε γίνομαι σαφής. πως δε βγάζει και πολύ νόημα αυτό που γράφω. πάντως εννοώ αυτή την αναγνώριση που νιώθουμε όταν βλέπουμε κάτι που πάντα υπήρχε μέσα μας. το εξωτερικό ερέθισμα βοηθά απλά σε μια συνειδητοποίση και όχι σε μια εκ νέου γνωριμία.

τέλος πάντων αυτή τη δεύτερη ματιά την ένιωσα όλο κι όλο 2-3 φορές στη ζωή μου. αρκετές όμως για να γνωρίσω τα σπουδαιότερα και πιο πολύτιμα τμήματα του προσωπικού μου κόσμου και οφείλω να ομολογήσω πως 20 χρόνια και ....μετά, δεν έχω συνέλθει ακόμη από την πρώτη εντύπωση.

.............


χτες διάβασα έναν ωραιότατο χαρακτηρισμό για έναν από τους αγαπημένους μου ποιητές , το Σεφέρη. είχε λέει ογκολιθική αυτοπεποίθηση. κατ' αρχήν για να προβείς σε έναν τέτοιον χαρακτηρισμό, πρέπει να είσαι ήδη ποιητής.
ογκολιθική!!!
αλλά τον ζηλεύω.

θα ήθελα κι εγώ να είχα ογκολιθική αυτοπεποίθηση.

............

πάντως οι εμπνευστές των λογότυπων της google δίνουν ρέστα. θεωρώ το σημερινό τους που είναι αφιερωμένο στη γέννηση του Ιουλιου Βερν (8 Φεβ 1828) ένα από τα πιο πετυχημένα, αν όχι το πιο ωραίο τους.
δεν το κρατάνε για κανένα χρόνο ; τι μας εμποδίζει να ονομάσουμε τη χρονιά μας "έτος Βερν" ;

...........

χτες ήταν ημέρα φόβου (αυτή η αφιέρωση των ημερών σε "κάτι", θεωρείται από τη γράφουσα εκνευριστική και κακόγουστη ) και τέλος πάντων γράφανε όλοι για τους φόβους τους . όμορφα κείμενα. το καθένα με την ιδιαιτερότητα του, από τα 5-6 που διάβασα.
περισσότερα με το ίδιο θέμα δεν καταφέρνω να διαβάσω ποτέ. εκτός κι αν είναι να δώσω εξετάσεις για να περάσω στο Πανεπιστήμιο.

για μένα ο φόβος έχει πάντα να κάνει με απώλεια. ό,τι και να είναι αυτό που μπορεί να χάσεις. άνθρωπος, υγεία, δουλειά....
το άγνωστο δε με τρόμαξε ποτέ. ούτε ο κίνδυνος (άλλωστε αυτόν όταν τον ζεις βρίσκεσαι σε μια πάλη που δε σου επιτρέπει άλλα συναισθήματα).
μόνο η απώλεια. αυτή ναι. με τρομάζει
στις πιο μαύρες μου στιγμές ένιωθα πως δεν είχα τίποτα να χάσω. ήταν οι στιγμές που είχα νικήσει το φόβο. αλλά δεν είχε μόνο ο φόβος νικηθεί.

προτιμώ να φοβάμαι και να ζω. ναι αυτό προτιμώ. να ζω κι ας φοβάμαι.

έχω μια θάλασσα σμαράγδια

είναι φορές που ξυπνάς μέσα στη νύχτα και θέλεις να ακούσεις κάτι τόσο τρυφερό.
και σχεδόν ντρέπεσαι για την ανάγκη σου.
για την αδυναμία σου.

από την άλλη λες : αφού το έγραψε ένας Γκάτσος...δεν μπορεί...




την άλλη μέρα θα ξυπνήσεις και πάλι δυνατός. και θα συνεχίσεις.

(τα κλειστά σχόλια στη συγκεκριμένη ανάρτηση το μόνο που θέλουν να πουν είναι πως θα μου ηταν αδύνατο να σας απαντήσω, πολύτιμοί μου φίλοι)

σήμερα

η ομίχλη πέφτει σε διαδοχικά πέπλα στο τοπίο γύρω μου.
κρίμα που δε μπορώ να τη φωτογραφίσω όταν απλώνεται το σκοτάδι και τα μικρά πορτοκαλί φώτα ανάβουν.
τα άστρα είναι πολύ σπάνια.
αλλά όταν είναι ορατά πιάνουν όλο τον ουράνιο θόλο. πέρα ως πέρα.
είναι η εποχή που ο Ωρίωνας δύει στο νότιο μου παράθυρο.
φίλοι στις σκιές.

θα έπρεπε να είναι μια ξεχωριστή μέρα. δεν είναι.
υπερβολικά πολλές διαψεύσεις. υπερβολικά πολλές ανατροπές.
πολλές πολλές δοκιμασίες.
είναι μια ώρα που κανείς αγγίζει τα όρια του και λέει, κουράστηκα.

κουράστηκα