Αυτό το κείμενο απευθύνεται σε όλους τους περαστικούς αναγνώστες
Εδώ και καιρό με απασχολεί ένα θέμα που σχετίζεται με την αγάπη μου για το blogging.
Από την αρχή ήταν κάτι που μου άρεσε πολύ, τόσο σαν μια δυνατότητα δικής μου προσωπικής έκφρασης, όσο και διαβάζοντας τόσες διαφορετικές και όμορφες γραφές, η καθεμιά με τον δικό της χαρακτήρα, τον δικό της τρόπο, τους δικούς της στόχους αν θέλετε.
Στην πορεία πολλές από αυτές τις φωνές χάθηκαν, είτε γιατί προτίμησαν και βρήκαν πιο ενδιαφέρουσες άλλες πλατφόρμες : facebook, twitter, instagram....
είτε - κι εδώ θέλω να σταθώ- γιατί έπαψε να υπάρχει ο δημιουργός και συντάκτης τους.
Σε αυτά τα blog θέλω να αναφερθώ και με τη βοήθεια σας να τα βρω και να βοηθήσω, όσο περνά από το χέρι μου, στο να μην ξεχαστούν.
Γνωρίζω πως η δική μου σελίδα, επειδή ήταν πάντα χαμηλών τόνων, δεν έχει μεγάλη αναγνωσιμότητα και οι εκλεκτοί αναγνώστες μου είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός ή άντε των δύο χεριών. Γι'αυτό και δεν γνωρίζω κατά πόσο η ιδέα μου είναι υλοποιήσιμη. Δε θα ήταν όμως ωραίο να υπάρχει ένας διαδικτυακός τόπος όπου θα μπορούσαμε να βρούμε όλες εκείνες τις φωνές που κάποτε μας μιλήσανε; Εκτός κι αν η λήθη είναι επιθυμία του ίδιου του ιστολόγου ή των δικών του.
Θα ήθελα να φτιάξω μια ξεχωριστή σελίδα ή έστω μια στήλη στην υπάρχουσα, για τα blog των οποίων οι συντάκτες δεν υπάρχουν πια ανάμεσα μας και μπορεί κανείς τους να μην είναι υποψήφιος για το Νόμπελ λογοτεχνίας (αν και κάποιοι blogger ήταν και είναι εξαιρετικά ταλαντούχοι), αλλά πιστεύω πως πολλοί από αυτούς πριν "μας φύγουν" κατάθεσαν εδώ μέσα ένα κομμάτι της ψυχής τους.
Και φυσικά δεν αναφέρομαι σε "διάσημους" blogger που έχουν εκδόσει βιβλία ή τέλος πάντων μπορεί κανείς εύκολα να βρει κείμενά τους είτε στο διαδίκτυο είτε σε μορφή βιβλίων.
Είναι κρίμα, κατά τη δική μου ταπεινή και προσωπική πάντα γνώμη, οι φωνές μας να χαθούν για πάντα στον απέραντο κόσμο του διαδικτύου, επειδή το περιεχόμενό των ιστολογίων μας από κάποια στιγμή και πέρα δε θα ανανεώνεται.
Παράκληση λοιπόν προς τους αναγνώστες αυτού του κειμένου, αν γνωρίζετε ιστολόγους που έφυγαν από ανάμεσα μας, αλλά η σελίδα τους συνεχίζει κάπου να υπάρχει, να μου τη γνωστοποιήσετε. Φυσικά δεν αναφέρομαι σε ιστολόγια των οποίων οι συντάκτες απλά σταμάτησαν να γράφουν κάποια στιγμή, για δικούς τους προσωπικούς λόγους (με άλλα λόγια: είναι εν ζωή)
Αυτό που επιθυμώ είναι να μην ξεχαστούν οι φωνές αυτών που χάθηκαν νωρίς.
Έτυχε κι εγώ η ίδια να περάσω από 2-3 τέτοια μπλογκ, όπου από τη φόρμα των σχολίων καταλάβαινα ότι ο συγκεκριμένος μπλόγκερ δεν ήταν πια ανάμεσά μας, αλλά δυστυχώς δεν τα θυμάμαι πια, μιας και οι δικές μου αναγνώσεις τα τελευταία χρόνια έχουν περιοριστεί αρκετά.
Η ιδέα μου είναι να συγκεντρώσω όσα περισσότερα "σιωπηλά ιστολόγια" βρω και να τους αφιερώσω έναν δικό τους χώρο, με όλα τα λινκ που θα βρεθούν.
Το αν ήταν σημαντικό αυτό που μας είπαν ή ασήμαντο, ενδιαφέρον ή αδιάφορο ας το κρίνει ο καθένας.
Αλλά ας υπάρχουν κάπου οι φωνές τους, οι φωνές μας.
Μπορεί κάτι όμορφο να βρούμε ανάμεσα τους.
Κάτι που θα μας βοηθήσει να ονειρευτούμε, να ελπίσουμε, να καταλάβουμε λίγο παραπάνω τον άλλον, να φιλοσοφήσουμε επί τη ευκαιρία και τη δική μας ζωή.
Κάτι σαν το κοιμητήρι των λησμονημένων βιβλίων του Zafon, μόνο που θα είναι το κοιμητήρι των λησμονημένων ιστολογίων.
Το ρίχνω αυτό το πετραδάκι ανάμεσά σας, αυτή την ιδέα.... και πραγματικά δεν ξέρω αν θα βρει την παραμικρή ανταπόκριση...αλλά είναι κάτι που θα μου άρεσε να υπάρχει. Μία σελίδα όπου δε θα χαθούν οι σκέψεις μας, οι αγωνίες μας, τα συναισθήματα της κάθε στιγμής, το πέρασμά μας από αυτόν τον κόσμο.
Φυσικά κάποια στιγμή μπορεί να μην υπάρχει ο blogger ή μπορεί και να χαθεί όλη αυτή η τεχνολογία που σήμερα μοιραζόμαστε τόσο εύκολα, αλλά μέχρι τότε ας κρατήσουμε ζωντανές τις φωνές μας.
Και φυσικά είμαι ανοιχτή σε ιδέες και προτάσεις. Θα μπορούσε άλλωστε ο καθένας μας να έχει σε μια γωνιά του ιστολογίου του μια αναφορά στους "σιωπηλούς ιστολόγους"
