Πέμπτη 6 Μαΐου 2021

 Από τον περσινό Μάρτιο - με ένα μικρό διάλειμμα το περσινό καλοκαίρι που μπόρεσα να κάνω κάποιες ολιγοήμερες διακοπές- η ζωή κυλά σαν να βρίσκεται πίσω από ένα μαύρο πέπλο

Κυριακή 2 Μαΐου 2021

Rituals

Eδώ και 15 περίπου χρόνια τα πρωινά ξεκινάνε με καφέ ή τσάι στον υπολογιστή, τάμπλετ, κινητό.

Κι όμως υπήρχαν  εποχές που η μέρα ξεκίναγε απλά με την τελετουργία του να φτιάξεις έναν καφέ. Να οργανώσεις στο μυαλό σου τη μέρα σου. Να δεις τον καιρό από το παράθυρο και να σκεφτείς τι θα φορέσεις ή αν θα χρειαστείς ομπρέλα. Δεν υπήρχε πληροφόρηση για όσα συμβαίνουν στον κόσμο. Ο μόνος κόσμος που σε ενδιέφερε ήταν ο δικός σου. Αν κάτι σοβαρό συνέβαινε το μάθαινες στη διάρκεια της ημέρας από τις εφημερίδες ή από τις βραδινές ειδήσεις. Που ούτε κι αυτές τις παρακολουθούσες. Το εγώ σου, η ύπαρξή σου δεν πνίγονταν και δεν κατευθύνονταν από τις δυνάμεις εκείνες που σήμερα θέλουν να αποφασίζουν για το τι θα απασχολήσει το νου σου.

Κανείς δεν άνοιγε τηλεόραση τα πρωινά, αλλά θυμάμαι και μια εποχή εκεί γύρω στο 90 κάτι, που τα πρωινά μπορούσες να ακούσεις χαλαρά λίγη κλασική μουσική χαζεύοντας αλπικά τοπία. Δε θυμάμαι σε ποιο κανάλι και τι ακολουθούσε μετά. Άλλωστε μετά ήμουν ήδη στον δρόμο για τη δουλειά.

Μετά έγιναν συνήθεια οι πρωινές εκπομπές, γιατί εκεί που δεν το περίμενες ξαφνικά σου ξεφύτρωνε μια απεργία στα ΜΜΜ και έπρεπε να είσαι ετοιμοπόλεμος. Ναι, τώρα που το σκέφτομαι, ήταν ο μόνος λόγος που άνοιγα την τηλεόραση στις 6. Έπρεπε να είμαι ετοιμοπόλεμη για ό,τι θα ακολουθούσε.

Με την έλευση του ίντερνετ βέβαια, τα πράγματα άλλαξαν και πάλι. Τώρα η πληροφόρηση γινόταν ηλεκτρονικά και μαζί μ'αυτήν γινόταν και πιο προσωπική, διαβάζοντας κάποια από τα αγαπημένα σου ιστολόγια ή κάποιο σχόλιο στο δικό σου. Ενίοτε σε περίμενε και ένα μέηλ. Ό,τι προλάβαινες βέβαια στη λίγη ώρα μέχρι να πρέπει να αφήσεις το σπίτι. Σμαρτφόνια δεν υπήρχανε ακόμη.

Πάντως είτε πρωινή ενημέρωση, είτε μπλογκ, είτε μέηλ...τα πιο ευχάριστα, ανθρώπινα, χαλαρά πρωινά ήταν εκείνα με την κλασική μουσική, χαζεύοντας αφηρημένος τα αλπικά τοπία και πίνοντας γουλιά γουλιά τον ζεστό καφέ, ενώ  προσπαθούσες να διώξεις τη νύστα από πάνω σου και να μπεις σιγά σιγά στον ρυθμό της μέρας.

Και νομίζω πως σε αυτού του είδους την εσωστρέφεια θέλω να επιστρέψω. Να ξεκινώ τη μέρα με τη μουσική της επιλογής μου, χωρίς να μ'ενδιαφέρει καθόλου τι έγινε στον κόσμο.



Σάββατο 1 Μαΐου 2021

Μ. Σάββατο

 Τι συννεφιά σήμερα!!!

Θα πάει, λέει, η θερμοκρασία στους 30 +....μα εγώ μόνο τη συννεφιά βλέπω αυτήν την ώρα.

Μ.Σάββατο άλλη μια φορά μόνη. Όπως και τα Χριστούγεννα.

Κάνω ένα πρόγραμμα με δουλειές, βλέπω ποιες ταινίες έχει αργότερα.... είναι και Πρωτομαγιά, λέει, σήμερα.

Όταν ήμουν μικρή, βγαίναμε αξημέρωτα να μαζέψουμε λουλούδια για το στεφάνι.

Αργότερα που μεγάλωσα, το Πάσχα πάντα κάπου πηγαίναμε.

Θυμάμαι τις καμπάνες και τους κανονιοβολισμούς στην Ύδρα, τη νόστιμη μαγειρίτσα στις Σπέτσες σ'ένα μαγαζί που τις μέρες πριν λειτουργούσε ως καφέ, την κατανυκτική Σύρο, όταν τουρίστας δεν υπήρχε κανένας και την Κυριακή του Πάσχα μάταια ψάχναμε για κανένα ανοιχτό εστιατόριο. Άδειοι οι δρόμοι, κλειστά τα πάντα.

Άλλες εποχές, άλλοι κι εμείς.