Απλώνεις το χέρι σου, αλλά κανείς δεν το αρπάζει.

Ζεις εδώ και καιρό σ'ένα μοναχικό σκοτάδι, εξαντλώντας κάθε απόθεμα υπομονής.

Η Κ σε κοιτά ειρωνικά και ο Ν αγγίζει το θέμα της αναπηρίας σου που δεν μπορείς να εξηγήσεις.

Θέλεις μόνο να μη σε λυπούνται. Από περηφάνια. Κι επειδή ακόμη θυμάσαι. Την κανονικότητα.

....

Σήμερα έβρεξε τόσο πολύ. Το ήξερες. Το περίμενες.  Όπως περιμένεις και την ψύχρα και τη μοναξιά.

Δεν υπάρχουν πέντε αράδες και για μένα;

Τι ρωτώ. Χάλασα τις νύχτες μου ρωτώντας. Και τις μέρες. Αλλά αυτές τις μετρώ μισές.

....

Η κυρά Θοδώρα είναι στο απέναντι μπαλκόνι. Είχες τόσο καιρό να τη δεις. Αλλά τώρα τα πράγματα μπήκαν πάλι στη θέση τους. Η τάξη δε διασαλεύτηκε.

.....

Και η γάτα κοιμάται αμέριμνη ανάμεσα στα χόρτα. Σ'αρέσει που δεν τα κουρέψανε και πάλι σύντομα. Αυτή η αγριάδα έχει κάτι το φυσικό.

.....