Βγαίνω στο μπαλκόνι κι ακούω τις αναγνωρίσιμες φωνές τους. Είναι οι πράσινοι παπαγάλοι. Δεν μπορώ να τους δω, γιατί δεν είναι τόσο κοντά, αλλά ξέρω πως είναι αυτοί.
Σκέφτομαι πως φέτος, στις πιο στενόχωρές μου μέρες ήταν πάντα κάποιο φτερωτό πλάσμα που με το κελαηδητό του, διάνθιζε την γκρίζα καθημερινότητα. Ένας κοκκινολαίμης, τα φλύαρα σπουργιτάκια, τα υπέροχα κοτσύφια, το σμήνος των πράσινων παπαγάλων που δεν ξέρω κι εγώ πώς βρέθηκε στην περιοχή μας.
Μπαινοβγαίνω στο μπαλκόνι, όπως μου αρέσει πάντα να κάνω αυτήν την εποχή, την εποχή που ο καιρός είναι τόσο γλυκός και τώρα πια μπορω να διακρίνω κι από μέσα την κορυφή της μανόλιας που ψήλωσε.
Το "δεντράκι" μου...ή πιο σωστά το "δεντράκι της μητέρας μου".
Κι ευτυχώς που δεν πέθανε η γέρικη ελιά από την άλλη μεριά που τόσο άγρια είχαν κουτσουρέψει.
Ξαναφούντωσε και μισοκρύβει πάλι το απαίσιο τερατούργημα που στις σύγχρονες πόλεις αποτελεί τον τόπο διαμονής των περισσοτέρων
Τα στάχυα απέναντι είναι χρυσά και μόνο ο σκελετός από το γυμνό, κακομοίρικο δέντρο είναι τελείως αταίριαστος. Κι όμως πριν λίγα χρόνια το δέντρο αυτό ήταν ολάνθιστο. Τι το σκότωσε ; Ποιος; Δεν ξέρω.
Σε μια βδομάδα θα έχουμε πάλι την πιο μεγάλη μέρα του χρόνου και είναι παράξενο πώς περνάμε τόσο γρήγορα στο μίκραιμα της μέρας, πριν καλά καλά νιώσουμε το καλοκαίρι.
Πότε φτάσαμε μέσα Ιουνίου.... ούτε που το κατάλαβα.
Σκέφτομαι πως φέτος, στις πιο στενόχωρές μου μέρες ήταν πάντα κάποιο φτερωτό πλάσμα που με το κελαηδητό του, διάνθιζε την γκρίζα καθημερινότητα. Ένας κοκκινολαίμης, τα φλύαρα σπουργιτάκια, τα υπέροχα κοτσύφια, το σμήνος των πράσινων παπαγάλων που δεν ξέρω κι εγώ πώς βρέθηκε στην περιοχή μας.
Μπαινοβγαίνω στο μπαλκόνι, όπως μου αρέσει πάντα να κάνω αυτήν την εποχή, την εποχή που ο καιρός είναι τόσο γλυκός και τώρα πια μπορω να διακρίνω κι από μέσα την κορυφή της μανόλιας που ψήλωσε.
Το "δεντράκι" μου...ή πιο σωστά το "δεντράκι της μητέρας μου".
Κι ευτυχώς που δεν πέθανε η γέρικη ελιά από την άλλη μεριά που τόσο άγρια είχαν κουτσουρέψει.
Ξαναφούντωσε και μισοκρύβει πάλι το απαίσιο τερατούργημα που στις σύγχρονες πόλεις αποτελεί τον τόπο διαμονής των περισσοτέρων
Τα στάχυα απέναντι είναι χρυσά και μόνο ο σκελετός από το γυμνό, κακομοίρικο δέντρο είναι τελείως αταίριαστος. Κι όμως πριν λίγα χρόνια το δέντρο αυτό ήταν ολάνθιστο. Τι το σκότωσε ; Ποιος; Δεν ξέρω.
Σε μια βδομάδα θα έχουμε πάλι την πιο μεγάλη μέρα του χρόνου και είναι παράξενο πώς περνάμε τόσο γρήγορα στο μίκραιμα της μέρας, πριν καλά καλά νιώσουμε το καλοκαίρι.
Πότε φτάσαμε μέσα Ιουνίου.... ούτε που το κατάλαβα.
5 σχόλια:
"Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν" , αυτός ο τίτλος, αυτή η ιστορία της SMITH BETTY, μου ήρθε στη σκέψη μου αβίαστα, διαβάζοντας για το δεντράκι σου...
...και για τα ...φτερωτά πλάσματα,
σκέφτομαι συνήθως τα Μαραμπού, όπως τα περιέγραψε ο αγαπημένος Ν. Καββαδίας...
"..Ξεχάστηκα πολύ, ασάλευτο ένα Μαραμπού στην όχθη να κοιτάζω.....
Το πρώτο δεν το ξέρω και τον Καββαδία τον ξέρω κυρίως από τα υπέροχα μελοποιημένα ποιήματά του.
Αλλά είναι καλοκαίρι Caesar και αυτό δημιουργεί ένα αίσθημα αισιοδοξίας.
...
Είναι ωραίο το δέντρο του Μπρούκλιν; Θα το πρότεινες για καλοκαιρινό ανάγνωσμα ; Έχω ξεμείνει από βιβλία και ξαναδιαβάζω τα παλιά μου, που όμως συχνά είναι καλύτερα από πολλά καινούρια.
Ευτυχώς που μελοποιήθηκαν αρκετά από τα υπέροχα ποιήματα του κι έγιναν γνωστά. Μαραμπού ήταν & το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο, από το ομώνυμο ποίημα του. Το άλλο δεν θα το πρότεινα, δεν το λες κι αισιόδοξο...
υγ: Ισως έχουμε συνδεθεί κατά κάποιο τρόπο με οτιδήποτε παλιό & κλασικό και όσο περισσότερο τα ...ξαναπιάνουμε νιώθουμε οικείοι/α μαζί τους ;)
@ Αγνωστέ/η
Ευτυχώς που με ενημέρωσες για το απαισιόδοξο του αναγνώσματος. Αρκετή κουβαλάμε κι από μόνοι μας (απαισιοδοξία)
@Caesar
Μπα, εγώ δε νιώθω οικεία μαζί τους :) Είναι σαν να τα διαβάζω για πρώτη φορά....ή σχεδόν. Αν εξαιρέσουμε το κεντρικό τους θέμα, όλα τα άλλα, σκέψεις, αναλύσεις, συναισθήματα μου είναι καινούρια....χώρια που τώρα μπορεί να παρατηρώ εντελώς καινουριες πλευρές.
Κι επιπλέον.....δε βρίσκω εύκολα καινούρια ποιοτικά, ενδιαφέροντα και πρωτότυπα βιβλία.
Δημοσίευση σχολίου