Eδώ και 15 περίπου χρόνια τα πρωινά ξεκινάνε με καφέ ή τσάι στον υπολογιστή, τάμπλετ, κινητό.
Κι όμως υπήρχαν εποχές που η μέρα ξεκίναγε απλά με την τελετουργία του να φτιάξεις έναν καφέ. Να οργανώσεις στο μυαλό σου τη μέρα σου. Να δεις τον καιρό από το παράθυρο και να σκεφτείς τι θα φορέσεις ή αν θα χρειαστείς ομπρέλα. Δεν υπήρχε πληροφόρηση για όσα συμβαίνουν στον κόσμο. Ο μόνος κόσμος που σε ενδιέφερε ήταν ο δικός σου. Αν κάτι σοβαρό συνέβαινε το μάθαινες στη διάρκεια της ημέρας από τις εφημερίδες ή από τις βραδινές ειδήσεις. Που ούτε κι αυτές τις παρακολουθούσες. Το εγώ σου, η ύπαρξή σου δεν πνίγονταν και δεν κατευθύνονταν από τις δυνάμεις εκείνες που σήμερα θέλουν να αποφασίζουν για το τι θα απασχολήσει το νου σου.
Κανείς δεν άνοιγε τηλεόραση τα πρωινά, αλλά θυμάμαι και μια εποχή εκεί γύρω στο 90 κάτι, που τα πρωινά μπορούσες να ακούσεις χαλαρά λίγη κλασική μουσική χαζεύοντας αλπικά τοπία. Δε θυμάμαι σε ποιο κανάλι και τι ακολουθούσε μετά. Άλλωστε μετά ήμουν ήδη στον δρόμο για τη δουλειά.
Μετά έγιναν συνήθεια οι πρωινές εκπομπές, γιατί εκεί που δεν το περίμενες ξαφνικά σου ξεφύτρωνε μια απεργία στα ΜΜΜ και έπρεπε να είσαι ετοιμοπόλεμος. Ναι, τώρα που το σκέφτομαι, ήταν ο μόνος λόγος που άνοιγα την τηλεόραση στις 6. Έπρεπε να είμαι ετοιμοπόλεμη για ό,τι θα ακολουθούσε.
Με την έλευση του ίντερνετ βέβαια, τα πράγματα άλλαξαν και πάλι. Τώρα η πληροφόρηση γινόταν ηλεκτρονικά και μαζί μ'αυτήν γινόταν και πιο προσωπική, διαβάζοντας κάποια από τα αγαπημένα σου ιστολόγια ή κάποιο σχόλιο στο δικό σου. Ενίοτε σε περίμενε και ένα μέηλ. Ό,τι προλάβαινες βέβαια στη λίγη ώρα μέχρι να πρέπει να αφήσεις το σπίτι. Σμαρτφόνια δεν υπήρχανε ακόμη.
Πάντως είτε πρωινή ενημέρωση, είτε μπλογκ, είτε μέηλ...τα πιο ευχάριστα, ανθρώπινα, χαλαρά πρωινά ήταν εκείνα με την κλασική μουσική, χαζεύοντας αφηρημένος τα αλπικά τοπία και πίνοντας γουλιά γουλιά τον ζεστό καφέ, ενώ προσπαθούσες να διώξεις τη νύστα από πάνω σου και να μπεις σιγά σιγά στον ρυθμό της μέρας.
Και νομίζω πως σε αυτού του είδους την εσωστρέφεια θέλω να επιστρέψω. Να ξεκινώ τη μέρα με τη μουσική της επιλογής μου, χωρίς να μ'ενδιαφέρει καθόλου τι έγινε στον κόσμο.
4 σχόλια:
Μου θύμησες melian, εκείνη την εποχή που ξυπνούσα πολύ πρωί, ώστε να προλάβω να πάω τον γιό μου στο σχολείο, η κόρη ήταν ήδη στο γυμνάσιο, γυρνούσα στο σπίτι, έφτιαχνα καφεδάκι και κεντούσα για λίγη ώρα γιατί αυτό με ηρεμούσε και μετά ντυνόμουν και έφευγα για τη δουλειά μου. Ναι οι καιρικές συνθήκες ήταν ακόμη έκπληξη! Εγώ κάπου στα 35-36, πολλά όνειρα μέσα στο κεφάλι μου και μια διάθεση να ζήσω και δυό και τρεις ζωές.
Άλλη αξία το τότε.
Άλλη αξία το τώρα.
Θέλω να πως πως έχω βρει τόσα πατήματα μέσα στο διαδίκτυο που όχι, δεν το αλλάζω, ωστόσο ίσως θα μπορούσαμε να βρούμε την χρυσή τομή, αν σκέφτομαι, αν οι καιροί δεν ήταν τόσο δύσκολοι, ας πούμε με οικονομική και υγειονομική κρίση.
Αν θέλω να τραβήξω μια γραμμή στο πριν και το μετά θα ήταν εκεί γύρω στο 2ο10.
Μαζί με την χρυσή τομή θα ήθελα και την ωριμότητα του σήμερα παρακαλώ, την θεωρώ πολύ ουσιαστική. Η ''κατάθλιψη'' μόνο με χαλάει :)
χρόνια πολλά
φιλιά και σήμερα :)
Χρόνια πολλά, Φεγγαρένια!
Ούτε κι εμένα με χαλάει το διαδίκτυο, αλίμονο !
Μου έχει ανοίξει τόσα παράθυρα, μου έχει προσφέρει επικοινωνία σε καιρούς δύσκολους, δεν το απαρνιέμαι. Αυτό που επισήμανα στο κειμενό μου ήταν αυτή η υπερβολική ανάγκη πληροφόρησης που κάτα κάποιον τρόπο μας έχει επιβάλλει και μάλιστα από το πρωινό ξύπνημα.
Εδώ και πολλλά χρόνια, όπως γράφω και στο κείμενο, το πρώτο πράγμα που κάνω ξυπνώνας είναι να ανοίξω το ίντερνετ. Να μάθω τα νέα. Που σπάνια είναι καλά.Αν σκεφτεί κανείς ότι τα νέα που σε αφορούν θα τα μάθεις έτσι κι αλλιώς, υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να ξεκινάς τη μέρα σου, πιο χαλαροί, πιο αισιόδοξοι.
Ελπίζω να πέρασες όμορφα εχτές, όπως το εύχομαι και για σήμερα και γενικά. Ήρθε το καλοκαιράκι, Φεγγαρένια, έστω και με αφρικάνικη σκόνη και αυτό τουλάχιστον είναι κάτι ευχάριστο :)
Φιλιά πολλά :)
Είναι τόσο όμορφα αυτά τα πρωινά τελετουργικά, τα τόσο διαφορετικά για τον καθένα μας...Το σύρσιμο ξυπόλητη κι αχτένιστη μέχρι την κουζίνα, μυρωδιά της βανίλιας από την καφετιέρα, η προετοιμασία του πρωινού, όλα αυτά τεμπέλικα, ράθυμα, μέχρι την πρώτη γουλιά καφέ. Μετά, μπορεί - συνήθως αν πρέπει- να ξεκινήσει το τρέξιμο, αλλά μέχρι την πρώτη γουλιά, τα μάτια μισόκλειστα. Όπως λέτε κι εσείς παραπάνω, άλλες οι ανάγκες μας τότε (παιδιά, σκυλιά, δουλειές), άλλες τώρα, όμως τα τελετουργικά σχεδόν τα ίδια. Δεν νοσταλγώ την προ ιντερνετ εποχή γιατί απλούστατα έχω δώσει στο διαδίκτυο την θέσει που του "πρέπει". Να το χρησιμοποιώ κι όχι να με χρησιμοποιεί. Κρατάω τις σημειώσεις και τις υποχρεώσεις μου σε χειρόγραφο ημερολόγιο, ενίοτε γράφω γράμματα σε φίλους αντί για e mail, ακόμα και στον άντρα μου έστελνα γράμματα με το ταχυδρομείο, γιατί δεν μου άρεσε να βρίσκω μόνο λογαριασμούς στο γραμματοκιβώτιο. Φυσικά και πέρασα τις περιόδους εξάρτησης-θα ήταν παράξενο αν δεν..-αλλά προσπαθώ πολύ συνειδητά να μην το αφήσω να με καθορίσει. Όμως κρατώ αυτό για τη μουσική, ίσως όχι από την τηλεόραση αλλά κυρίως από το Τρίτο άκουγα κλασσική, ήταν το παράθυρό μας τότε σ' αυτόν τον κόσμο, μαζί με τη Λέσχη του δίσκου οι μοναδικές σχεδόν πηγές ενημέρωσης. Έτσι έμαθα θυμάμαι τα ελληνικά τραγούδια του Σοστακόβιτς-ποιός άλλος θα έμπαινε στον κόπο... Μου αρέσει πολύ η καντάτα του Κάντορα που παραθέτεις αγαπητή melian, γραμμένη στα χρόνια της Λειψίας και βασικά, όπως πολλά από τα έργα του, γραμμένη κυρίως για την ευχαρίστηση του εκτελεστή κι όχι του ακροατή, αυτού που θα τα ψαύσει, θα τα νιώσει να ξυπνάνε κάτω από τα δάχτυλά του (γραμμένα τα περισσότερα για τσέμπαλο) και θ' ακούσει τις μυστικές φωνές... Μου δίνεις μια καλή αφορμή να συνεχίσω σ' αυτό το μοτίβο τη μέρα μου, ίσως με τα πρελούδια και τις φούγκες, και σ' ευχαριστώ γι αυτό.
Να έχεις μια όμορφη μέρα κι έναν κυριολεκτικά Ανοιξιάτικο Μάϊο.!!
Να είσαι καλά, αγαπητή Magpie ! Χαίρομαι που κατά κάποιον τρόπο συντέλεσα στο να ξεκινήσει η μέρα σου με ευχάριστα ακούσματα.
Είναι το κάτι άλλο αυτοί οι παλιοί δημιουργοί.
Μέσα από τις νότες τους μπορείς να νιώσεις όλη την γκάμα των συναισθημάτων.
Μου άρεσε αυτό που έγραψες, ότι οι μεγάλοι δημιουργοί γράφουν από μια δική τους εσώτερη ανάγκη (και γενικότερα οι καλλιτέχνες θα έλεγα, μήπως ο Βαν Γκοχ για ποιον ζωγράφιζε;) Και θεωρώ πως κι εμείς εδώ στα ιστολόγιά μας, τώρα που πέρασε η μόδα των μπλογκ, και μείναμε εμείς κι εμείς, αυτό κάνουμε.
...
Όσο για τις πρωινές συνήθειες, είναι όντως διαφορετικές στον καθένα μας, αλλά η μουσική πάντα βοηθάει σ'ένα ευχάριστο καλωσόρισμα της μέρας.
Όμορφος ο Μάης φέτος, υπόσχεση καλοκαιριού.
Εύχομαι και σε σένα να τον χαρείς όσο περισσότερο γίνεται!
Δημοσίευση σχολίου