Είναι ένας θάμνος στην αυλή του σπιτιού μου. Κάθε χρόνο μπουμπούκιαζε στην αρχή της άνοιξης. Κι εγώ εξασκούμουν στο να φωτογραφίζω τα όμορφα μπουμπούκια του.
Φέτος μ' αυτόν τον τρελό καιρό, και με κείνες τις αφύσικες ζέστες μετά την πρωτοχρονιά, ο θάμνος ξεγελάστηκε και νόμιζε πως ήρθε η άνοιξη. Έβγαλε τα πανέμορφα μπουμπούκια του ίσα ίσα τις μέρες που ήρθε ο χιονιάς. Και κάηκαν.
Τώρα είμαι δυστυχισμένη. Όχι για τον θάμνο.
Αλλά για το άδικο, την ασχήμια, το ψέμα, την ανημπόρια, τη μοναξιά, την αρρώστια, το δυσοίωνο μέλλον.
Και για τα μαραμένα μπουμπούκια του θάμνου μου.
 |
4 σχόλια:
Θέλω εγώ τώρα, σχεδόν δυό μήνες μετά από τότε που γράφτηκε το παραπάνω, κι έχοντας προστεθεί στην αφήγηση και τουλάχιστον μια (ζω στην Αθήνα..) σοβαρή χιονόπτωση, να ελπίζω πως ο θάμνος, όπως και κάθε τι ζωντανό, βρήκε τη δύναμη, ίσως μια τελευταία ανάσα που είχε κρατήσει στη ρίζα του και αναγεννήθηκε....
Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον Magpie.
Δυστυχώς ο θάμνος έπαθε αρκετή ζημιά με κείνον τον πρωτόγνωρο χιονιά και ναι μεν έβγαλε κάποια όψιμα ανθάκια, αλλά λιγοστά και κακοπαθημένα. Καμιά σχέση με τα γεμάτα ρόδινα κλαδιά άλλων εποχών.
Είναι η φύση τελικά αυτή που μας κρατάει αυτά τα δύσκολα χρόνια που η ζωή μας έχει αλλάξει.
Δεν θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω με την τελευταία φράση σου, προσθέτοντας πως η φύση, παρά τις επίμονες προσπάθειές μας να την καταστρέψουμε, πάντα βρίσκει τον τρόπο και ξαναγεννιέται. Άλλοτε σαν ένας όμορφος ανθός, άλλοτε σαν ένα αγριόχορτο ανάμεσα στις πλάκες ενός πεζοδρομίου, και σαν αγκάθι ακόμα, αλλά ξαναγεννιέται!! Δύναμη; μαγεία; who knows and who really cares....
Καλό σαββατοκύριακο:-)
Μακάρι να βρίσκει πάντα τον τρόπο. Κι ευτυχώς μερικές φορές αποδεικνύεται πιο δυνατή από εμάς. Καλό Σαββατοκύριακο Magpie:)
Δημοσίευση σχολίου