ημερολόγιο

 Σήμερα πέθανε η Β. Δλδ δεν πέθανε ακριβώς σήμερα, πέθανε πριν λίγες μέρες, αλλά σ'εμένα έφτασε το νέο του θανάτου της σήμερα.

Κι ενώ το περιμέναμε καιρό και μάλιστα άργησε πολύ με όσα άκουγα κατά καιρούς, τελικά όταν το έμαθα ήταν σαν ένα κάστρο να έπεσε.

Έτσι ήταν η Β και ο Ν. Σαν κάστρα θεόρατα. Πανύψηλοι, γεροδεμένοι, όμορφοι. Πέφτουν τα κάστρα ;

Προσωπικά δεν την ήξερα καλά. Την αγαπούσε όμως πολύ ο Ν, όπως κι αυτή τον αγαπούσε. Αν τους έβλεπες μαζί, τότε, στα πολύ νιάτα τους, θα έλεγες πως θα ζήσουνε μαζί τουλάχιστον μέχρι τα 100.

Τελικά η αρρώστια την βρήκε πολύ νωρίς. Η αρρώστια και μια άτυχη γέννα.

Υπάρχουν θάνατοι που έρχονται και μόλις που σε ακουμπάνε και άλλοι που μοιάζουν να συνταράζουν το σύμπαν γιατί διασαλεύουν την τάξη του κόσμου όπως εσύ τον έχεις μέσα στο μυαλό σου.

...

Κι έτσι σήμερα μάζεψα το φωτεινό μου αστέρι, μάζεψα και όλα τα χριστουγεννιάτικα, κουράστηκα να τα βλέπω σε μια γιορτή που δεν ήταν γιορτή

....

**Κρύβω μέσα μου έναν απίστευτο θυμό για τις φαρμακοβιομηχανίες που  στοχεύοντας αποκλειστικά στα υψηλά κέρδη που τους αποφέρουν οι καρκινοπαθείς, έχουν σταματήσει ουσιαστικά τις έρευνες για τη θεραπεία του καρκίνου. Παίρνουν μόνο τα πορίσματα των πανεπιστημίων τα οποία υποχρηματοδοτούνται έτσι κι αλλιώς και οι ίδιες δεν επενδύουν ούτε μισό ευρώ.

 Ένας πλανήτης που γυρίζει γύρω από το κέρδος των εταιριών κολοσσών