Χτες στη βόλτα μου άκουσα έναν κοκκινολαίμη. Ευθύς ακινητοποιήθηκα και έψαξα να τον βρω ανάμεσα στα πυκνά κλαδιά του δέντρου. Ήταν εκεί ανάμεσα στα κλαδιά και τα σκασμένα ρόδια.
Χάρηκα. Μια από τις ελάχιστες μικρές χαρές. Και κατάλαβα γιατί δεν έρχεται στην αυλή μου. Δεν έχω ρόδια να τον κεράσω.
....
Αλλά οι μέρες είναι δύσκολες. Κι ο κόσμος, η ζωή που ζούμε γίνεται όλο και πιο παράξενη.
Ο covid άλλαξε τελικά την ισορροπία του κόσμου. Αν θεωρήσουμε ότι η ζωή που ζούσαμε υπάκουε σε μια κάποιας μορφής ισορροπία. Πάντως υπήρχε μία ρουτίνα - ειδικά για τους πιο ευάλωτους, τους πιο αδύναμους - που χάθηκε. Και τώρα μας απειλούν με ένα εμβόλιο του οποίου τις παρενέργειες κανείς δε γνωρίζει, που όμως αν δεν το κάνεις θα σε αποκόψουν από κάθε μορφή κοινωνικής ζωής, ίσως κι από την εργασία.
....
Αλλά αυτό που πιο πολύ με θλίβει αυτές τις μέρες είναι η κακία των ανθρώπων. Δε νομίζω πως περίμεναν τον covid για να τη φανερώσουν, αλλά θεωρώ πως ο covid τη μεγέθυνε. Αναφέρομαι σε αυτό το είδος των υπανθρώπων, που δεν έχει καμία θέση στον πλανήτη μας και που ψάχνει αφορμή για να δείξει την τερατώδη φύση του ανθρώπινου είδους.
Να υπήρχε ένας μηχανισμός που θα επενέβαινε άμεσα σε κάθε αδικία και θα τιμωρούσε με το ίδιο νόμισμα ! Αυτό που λέμε "θεία δίκη". Είναι η πιο μεγάλη μου ευχή για τα φετινά Χριστούγεννα για κάθε Χριστούγεννα.
2 σχόλια:
Καλώς τον δέχτηκες τον κοκκινολαίμη σου και μην ασχολείσαι με κακούς ανθρώπους, σου χαλάνε τη διάθεση. Καλές γιορτές να έχουμε.
Αγαπητή χελώνα,
σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αλλά δε συγχωρούνται όλων των ειδών οι κακίες και ούτε μπορούν να μας αφήνουν αδιάφορους εφόσον αφορούν τη ζωή μας.
Όταν κάποιος δολοφονεί το ζώο που μεγαλώνεις με φροντίδα δε μπορείς να σφυρίζεις αδιάφορα.
Καλές γιορτές!
Δημοσίευση σχολίου