Σεπτέμβρη όμορφο δε θα ζήσω. Το 'γραψα και παλιά .Νόμιζα πέρσι...μα πάνε δυο χρόνια -αυτό το πέρασμα του χρόνου γίνεται όλο και πιο γρήγορο- και ίσως να υπήρχε περισσότερη ελπίδα τότε. Το πρόσεξα στο ρήμα. Τα ρήματα σ'αυτό το μπλογκ ήταν πάντα πολύ μαρτυριάρικα.
Από τα καλοκαίρια μου μένει η ανάμνηση της αναμονής σε μια στάση με τον ήλιο να καίει κι ένα ελαφρύ αεράκι να δροσίζει. Κρατώ μια μικρή σακούλα με πράγματα φτηνά και ίσως άχρηστα.
....
Όμως γυρίσαμε. Γυρίσαμε όλοι σε αυτό που εγώ λέω κολαστήριο.
Η Ο. είναι όμορφη μέσα στο μαύρο της φόρεμα. Ακόμη και οι ρυτίδες της πάνε. Σε αντίθεση με μένα που γερνώ άσχημα. Έχει μια ηρεμία η Ο. Δεν ξέρω αν την είχε πάντοτε, αλλά εδώ και χρόνια παρά τις απώλειές της δείχνει τόσο αξιοζήλευτα ισορροπημένη.
Η Μ μοιάζει για κάποιον λόγο θυμωμένη. Δε μ'ενοχλεί. Ήταν αυτή που έφερε όλη την ανακατωσούρα και τη σημερινή δυσάρεστη κατάσταση.
....
Το απόγευμα τακτοποιώ τα μονά φλιτζάνια. Μαζί με τις μονές σκέψεις. Κι όμως κάποτε μπορεί να βρεις ηρεμία ακόμη και σ'αυτές
Τα όμορφα καλοκαιρινά μου ρούχα γερνούν αφόρετα στις ντουλάπες μου. Όμοια με τη διάθεσή μου.
Σε μια αλλη ζωή θα έχω γεννηθεί στην Καραϊβική ή στον Μαυρίκιο και θα φοράω διαρκώς καλοκαιρινά. Σε μια άλλη ζωή δε θα κρυώνω ποτέ. Σε μια άλλη ζωή θα κάνω κάτι που αγαπάω και η δουλειά μου θα βρίσκει αντίκρισμα. Σε μια άλλη ζωή θα βρίσκομαι κοντά σε ό,τι και σε όσους μου είναι σημαντικοί.
Τα βιβλία μου θα ενωθούν και θα πάψω κι εγώ να είμαι αποσπασματική.
.....
Τον ουρανό διασχίζουν χελιδόνια. Και τα στάχυα δεν τα μάζεψε φέτος κανείς.
Μια μαύρη γάτα παίζει διαρκώς ανάμεσα τους. Είναι μικρούλα, περίεργη για τα πάντα και απίστευτα ζωηρή. Η συντροφιά μου εξ αποστάσεως.
Εξ αποστάσεως: οι λέξεις που καθορίζουν την κάθε μας μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου