"Έφυγε πλήρης ημερών" Ποτέ δεν την κατάλαβα αυτή τη φράση. Ίσως γιατί στο μυαλό μου δεν υπάρχει η πληρότητα των ημερών. Η ζωή όλων είναι ένας κύκλος για άλλους μικρότερος, για άλλους μεγαλύτερος δίχως αυτό να σημαίνει τίποτα παραπάνω.
Οι άνθρωποι φεύγουν σε διάφορες ηλικίες και το νόημα της ζωής τους αποτιμάται από την απουσία τους. Κι από την προσφορά τους.
Το ότι ο Μίκης Θεοδωράκης θα εγκατέλειπε κάποτε τον κόσμο των ζωντανών ήταν θέμα χρόνου, αυτό δε σημαίνει πως δε θα λείψει.
Στη διάρκεια της ζωής μας οι περισσότεροι τραγουδήσαμε τα τραγούδια του, άλλοτε χαρούμενα, άλλοτε μελαγχολικά, άλλοτε ξεσηκωτικά νιώθοντας λίγο πιο επαναστάτες, πιο ιδεαλιστές, και άλλοτε πιο ερωτευμένοι ή πιο Έλληνες.
Λυπάμαι μόνο που οι ξένοι γνωρίζουν αυτόν τον γίγαντα της μουσικής από το συρτάκι του Ζορμπά και όχι από τα υπόλοιπα κορυφαία έργα του, στα οποία μελοποίησε δύο νομπελίστες ποιητές και πολλούς άλλους εξίσου σπουδαίους, όπως τον Ρίτσο με την Ρωμιοσύνη.
Σε ποια άλλη χώρα στίχοι σαν αυτούς του Άξιον Εστί γίνανε τραγούδι που φτάσανε μέχρι τα πιο λαϊκά στρώματα ; Κι ας μην τους καταλαβαίνουν όλοι. Κι ας ξέρουν μόνο τα πιο γνωστά τραγούδια αυτού του έργου.
Θέλω αυτήν την μικρή ανάρτηση να την κλείσω με ένα από τα πιο εμβληματικά τραγούδια του, όπου για μένα ο συνδυασμός στίχων, μουσικής και φωνής υπήρξε πάντα καθηλωτικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου