Διορθώνω τα κρόσια του χειμωνιάτικου κασκόλ. Πριν τρία χρόνια - νομίζω πως είναι τρία - έχασα το ασορτί σκουφάκι του. Και ένα ζευγάρι γάντια που πολύ αγαπούσα. Μάλιστα ....εκείνα τα γάντια τα είχα αγοράσει για δεύτερη φορά.
Και ακόμη πιο παλιά ξέχασα μια αγαπημένη ομπρέλα σε έναν σταθμό του ηλεκτρικού. Μια κουβέντα στο τηλέφωνο με είχε αποσυντονίσει τελείως.
Φυσικά κι έχω και σκουφάκια και γάντια και ομπρέλες, αλλά κάποια πράγματα αφήνουν ένα κενό στον προσωπικό σου χώρο όταν δεν τα έχεις.
2 σχόλια:
Μου θύμησες που είχα πάει ένα πρωινό για καφέ με μια γνωστή μου κοπέλλα και φεύγοντας, το καφέ ήταν στον πρώτο όροφο, μου έπεσε το κασκόλ στην είσοδο της πολυκατοικίας. Το συνειδητοποίησα στα 200 μέτρα επιστρέψαμε και το βρήκα μαζεμένο από κάποιον και αφημένο κάπου σε μια σκαλωσιά, ήταν μεγάλη ανακούφιση γιατί με τίποτα δεν ήθελα να το χάσω. Ακόμη το φορά, πραγματικά πολλές φορές δένομαι με ρούχα, με αντικείμενα.
Παρ'όλο που ο καιρός είναι μια με ήλιο μια με βροχή και μια με ζέστη ή κρύο εγώ νιώθω πως είμαι στην αρχή μιας άνοιξης. Την αγαπώ αυτή την περίοδο του χρόνου, μου ταιριάζει melian. Νιώθω μια πως να το πω ηρεμία. Αρχίσουν να φεύγουν κάπως οι ''φόβοι'' του χειμώνα.
Ελπίζω να τα αποθηκεύσουμε σύντομα τα κασκόλ και να ζήσουμε την άνοιξη όπως της και όπως μας αξίζει. Με την ελευθερία που της αρμόζει @-->--
Αμήν, κορίτσι μου!!!
Αμήν, να έρθει η άνοιξη και η ανεμελιά και η ελευθερία να κάνουμε ό,τι μας κατέβει, όποτε μας κατέβει...
Τώρα που το γράφω, σκέφτομαι, πώς κάτι τόσο απλό έγινε τόσο περίπλοκο, μέχρι και απαγορευμένο.
..
Με αντικείμενα, ναι, δένομαι. Όχι με όλα φυσικά, αλλά με εκείνα που με κάτι συνδέονται ή που απλά μου αρέσουν πάρα πολύ. Και φυσικά η αγάπη που τους έχω δεν έχει σχέση με την χρηματική τους αξία. Ας πούμε τα γαντάκια που αναφέρω, όταν τα έχασα, πήγα κατευθείαν να τα ξανααγοράσω (ήταν καινούργια και υπήρχαν στην αγορά). Και μετά από μερικά χρόνια τα ξαναέχασα. :(
Δημοσίευση σχολίου