οι ιστορίες των νησιών μου είναι τόσο ξεχασμένες, που χρειάζομαι καινούριες.
φρέσκους ανέμους ανάμεσα σε αυλητρίδες καλαμιές
και μπλε. πολύ μπλε.
οταν μιλάω για Φολεγάνδρους και Αμοργούς μιλάω για τάματα
και προσκυνήματα
δεν είναι ταξίδια
αλλά η ώρα πέρασε . και αύριο πρέπει να γίνω λίγο λιγότερο ανασφαλής.
το φεγγάρι μια τεράστια λάμπα , μου θύμισε τις πρώτες μέρες σ'αυτό το σπίτι με το στρώμα καταγής να χαζεύω τ'άστρα
όλος μου ο κόσμος.
11 σχόλια:
ταματα και προσκυνηματα.. ετσι ακριβως μιλαμε για τις μεγαλες μας αγαπες..
και ειναι ερωτας τα νησια..
σε μια εποχη που το καλοκαιρι εχει γινει μια πολυ ακριβη εποχη για λιγους ;)))
ταξιδευα μια ολοκληρη νυχτα φεγγαρενια, την Ελλαδα πάνω κατω από στεριάς.πάνε πολλα χρονια. στο πλοιο αργότερα με πηρε ο υπνος. όταν ξύπνησα αντίκρυσα δίπλα μου τα πιο άγρια μαυρα βράχια και το πιο μπλε διαφανο νερό
γυρω μας υπαρχουν μυριαδες ανθρωποι, αλλα λιγοι γεννουν τον ερωτα
ειχα δει αρκετες θαλασσες, αλλα μία υπηρχε στο αιμα μου. και διχως να το ξερω
τάματα ειναι.
βαθύ μπλέ, καλοκαίρια, νησιά κι ο έναστρος νυχτερινός ουρανός,
Υπέροχα ακούγονται!
Οι λογισμοί της ηδονής είναι πουλιά
Που νύχτα-μέρα διασχίζουν τον αέρα
αλλά κι
όταν ο άνεμος φυσά οι καλαμιές γεμίζουν αυλητρίδες ;)
ναι, Caesar, ο νους τρεχει σε ξερά φρύγανα,γεμιζει απο μυρωδιες- δυοσμος και βασιλικος - και εικόνες από ερημικες παραλιες και μικρες ψαροβαρκες
και καλαμιες που θα γεμιζουν αυλητρίδες ;)
σ'ευχαριστω!
γιατι όπως πολυ ομορφα λεει ο ποιητης που υμνησε τη θαλασσα που πιο πολυ αγαπω
ο παραδεισος δεν ηταν μια νοσταλγια. ουτε, πολυ περισσότερο μια ανταμοιβή. ήταν ένα δικαίωμα.
Xιλιάδες χρόνους περπατάμε. Λέμε τον ουρανό «ουρανό» και τη θάλασσα «θάλασσα». Θ' αλλάξουν όλα μια μέρα κι εμείς μαζί τους θ' αλλάξουμε, αλλά η φύση μας ανεπανόρθωτα θα 'ναι χαραγμένη πάνω στη γεωμετρία που καταφρονέσαμε στον Πλάτωνα. Και μέσ' απ' αυτήν, όταν σκύβουμε όπως σκύβουμε καμιά φορά πάνω στα νερά του νησιού μας, θα βρίσκουμε τους ίδιους καστανούς λόφους, όρμους και κάβους, τους ίδιους ανεμόμυλους και τις ίδιες ερημοκλησιές, τα σπιτάκια που ακουμπάνε το 'να στ' άλλο, και τ' αμπέλια που κοιμούνται σαν μικρά παιδιά, τους τρούλους και τους περιστερώνες.
Δε θέλω να πω αυτά τα ίδια. Θέλω να πω τις ίδιες φυσικές και αυθόρμητες κινήσεις της ΨΥΧΗΣ που γεννούν και διατάσσουν πρός ορισμένη κατεύθυνση την ύλη· τις ίδιες αναπλάσεις, τις ίδιες ανατάσεις προς το βαθύτερο νόημα ενός ταπεινού Παραδείσου, που είναι ο αληθινός μας εαυτός, το δίκιος μας, η ελευθερία μας, ο δεύτερος ηθικός μας ΗΛΙΟΣ.
Οδυσσέας Ελύτης, «Ο μικρός Ναυτίλος»
αγαπημένος, με τον ποιητή θα μπούμε σ' έναν Γιούλη ουρανό, συννεφάκι μου Καλημέρα!!!!!!
:)
φιλιά, γλυκά!
Σ'ευχαριστω κοριτσι όμορφο, για το αποσπασμα που εδω μου παραθετεις.
Αχ! ο Γιουλης...και οι διακοπές...οι διακοπες, κορίτσι.
Μετα από τον σκληρό χειμώνα που έφαγα, γινανε αναγκη.
Φιλιά πολλά
και μια πολυ γλυκια Καλημερα!
Πόσο μ'αρεσει αυτο το "συννεφακι" :)
σ'ευχαριστώ
Έτσι είναι, οι Κυκλάδες αποτελούν προορισμό ανώτερο του απλού ταξιδιού. Κάτι σαν καθαρτήρια ιεροτελεστία, ιδίως όταν αντικρύζεις τους απόκοσμους γκρεμούς της Αμοργού και χάνεσαι μέσα στην απρόσμενη καλοκαιρινή ομίχλη...
Μ΄έχει σημαδέψει τελικά αυτό το νησί.
Τυχερός που το επισκέφτηκες, Rynocerose.Προσωπικά μόνο από αφηγήσεις φίλων έχω ακούσει για την απόκοσμη ομορφιά του
Οι Κυκλαδες, ναι.Είναι τόπος μαγικός. Ειδικα εκει που απουσιαζει το ανθρωπινο στοιχειο ή που αυτό δεν έχει βιάσει το φυσικό τοπίο για την τουριστική εκμετάλλευση
apote pernaw apo edw(estw kai san komitis...panta vriskw kati pou milaei stin kardia mou...(apo kiklades ki egw)kalo kalokairi.
καλοδεχούμενες οι επισκέψεις των κομητών (ειδικα αν λατρευουν και τις Κυκλαδες) :)
καλό καλοκαιρι!
20 χρόνια πριν κοιμόμουν σε ένα στρώμα καταγής κι έβλεπα τα πιο ξεκούραστα όνειρα.
Δημοσίευση σχολίου