Μ'έναν τρόπο μονότονο. Γκρίζο. Μελαγχολικό.
Θέλω να γράψω. Πολύ. Μα σα να ξέχασα πώς αραδιάζουν τις σκέψεις. Τους φόβους, τις ανησυχίες, τα όνειρα.
Χτες την ώρα που έπεφτα στο κρεβάτι αναλογιζόμουν τι όμορφο που είναι το σπίτι μου. Πρέπει να λέμε ευχαριστώ για κάθε τι ωραίο. Για τις στιγμές της γαλήνης
Κόλλησα στους στίχους του Σεφέρη:
"Σε κοίταζα μ'όλο το φως και το σκοτάδι που έχω"
και σ'αυτή τη μελωδία
6 σχόλια:
Μ' όποιον τρόπο κι αν γράφεις τις σκέψεις σου....
"Ὅλοι βλέπουν ὁράματα κανεὶς ὡστόσο δὲν τ᾿ ὁμολογεῖ· πηγαίνουν καὶ θαρροῦν πὼς εἶναι μόνοι. Τὸ μεγάλο τριαντάφυλλο ἤτανε πάντα ἐδῶ στὸ πλευρό σου βαθιὰ μέσα στὸν ὕπνο δικό σου καὶ ἄγνωστο..."
συνεχίζει ο Γ. Σ. κι εμείς μαζί του..
με τη μελωδία που επέλεξες απόψε,
C.
C θα το έχεις ξεχάσει...αλλα ένα από τα πρώτα σου σχόλια (γι'αυτό και το θυμάμαι) ήταν ένας στίχος του Σεφέρη.Που ακόμη μαγεύει!
"Το Θερινό ηλιοστάσι" μοιάζει τόσο επίκαιρο ! Μέχρι και ο μήνας είναι ο σωστός. Βρήκα τόσες συσχετίσεις σε ατομικό αλλά και σε ευρύτερο επίπεδο
"Φυραίνει ο τόπος ολοένα χωματένιο σταμνί."
δυστυχώς...
Καλό σου μήνα, Caesar :)
Καλησπέρα Μελισσάκι μου!!!!!!
κι εδώ έβρεξε κι ήταν όμορφα, καλοκαίρι με βροχή,
σαν νά ΄θελε να μας ξεπλύνει...
όπως και ν' αραδιάζεις τις λέξεις, τις σκέψεις
αυτό που είναι μέσα θα βγει και το όμορφο, ναι!
να το βλέπουμε...
σε φιλώ!!!
Καλημέρα genna γλυκιά μου
είναι λυτρωτική η βροχή όταν αποτελει διάλειμμα
εδω το διάλειμμα ειναι η λιακάδα :)
Φιλιά πολλά
Εκπληκτικά δυνατός στίχος.Και ναι,πρέπει να έχουμε μια σχέση μυστηριακή με όλα αυτά που μας περιβάλλουν και που δεν τα βλέπουμε με τα μάτια της ψυχής.
από τους στιχους που ερωτευεται κανεις...
και για παντα θυμαται
Δημοσίευση σχολίου