Τρίτη 27 Απριλίου 2010

επιστροφή

κι όμως μια μέρα έκατσες σ'εκείνο το μπαλκόνι
το γεμάτο άριες
κι έναν υγρό ορίζοντα γεμάτο χρώματα
τη γεύση δε θυμάσαι
μα θα ήταν σίγουρα γεμάτη καλοκαίρι
................
κι όλοι αυτοί οι θάλαμοι του νου, που νόμιζες χαμένους, έχουν κλειδί μια νότα, ένα χρώμα


4 σχόλια:

genna είπε...

στο φέρνω κι εδώ, τόσο τρυφερό...

http://www.youtube.com/watch?v=iQOLTCaGJCw

Καλημέρα!!!!!!

κι όμως τίποτα δεν χάνεται στου νου τα ταξίδια...

:)

melian είπε...

σ'ευχαριστώ κορίτσι :)

πολύ όμορφο!

οι μελωδίες είναι τρομερά κλειδιά διαθέσεων και νοερών ταξιδιων

Caesar είπε...

Να είσαι κάθε μέρα στο μπαλκόνι που σου αρέσει, με ανοιχτούς ορίζοντες γεμάτους χρώματα & μουσική, γεύσεις αγαπημένες σε πρόσωπα και πράγματα, εποχές και αναμνήσεις...

ps: (όμορφη/γαλήνια παραπομπή, μελωδία/εικόνα/μουσική )

melian είπε...

Σ'ευχαριστω, Caesar:)

Κάθε μέρα είναι πρακτικά αδύνατο. Αλλά το θέμα είναι να βρίσκουμε όλοι μας το χρόνο και το χώρο και τη διάθεση να ξεφεύγουμε πού και πού στα (μεταφορικά )μπαλκόνια που αναφέρεις....γιατί τελικά αυτό μας μένει.
Είναι οι στιγμές της πληρότητας που μας κάνουν πιο πλούσιους και πιο ανθεκτικούς στις δυσκολίες της ζωής.