Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2020

άλλο ένα αποχαιρετιστήριο

Ξύπνημα στις 4 τα ξημερώματα. Προσπάθεια να ξακανοιμηθώ, αποτυχημένη.
Κατά τις 7 , μετά από πολλά στριφογυρίσματα ανοίγω το κινητό.
Νιώθω άυπνη, κουρασμένη, με περιμένει άλλη μια απαιτητική μέρα , διαβάζω "πέθανε ο Κώστας Βουτσάς"

Δεν ξέρω γιατί αλλά η πρώτη μου σκέψη ήταν ένα κύκλος  Ένας κύκλος ζωής.
Σκεφτόμουν εκείνο το σημείο του κύκλου στο οποίο δεν ξέρουμε ότι βρισκόμαστε. Ή μάλλον σκεφτόμουν εκείνο το σημείο, όπου ο κύκλος κοντεύει να κλείσει.
...
Οι θάνατοι πια...πονάνε. Έχουν αποκτήσει ένα διαφορετικό ειδικό βάρος.
...
Νιώθω σαν η "πανοπλία" μας να γεμίζει τρύπες. Κι αυτό το τρύπιο ομοίωμα αυτού που ήμασταν κάποτε, γίνεται όλο και πιο μοναχικό κι ευάλωτο.
....
....
Είμαστε οι τανίες που είδαμε, είμαστε τα μέρη που πήγαμε, είμαστε τα βιβλία που διαβάσαμε, είμαστε τα αστεία που γελάσαμε, είμαστε όλα όσα ξεχάσαμε.
...
Είμαστε όλα μας τα χαμένα όνειρα.
...
Είμαστε ό,τι αγαπήσαμε ...


2 σχόλια:

fish eye είπε...

Είμαστε ότι αγαπήσαμε melian, κι ο Κ.Β. ήταν ένας άνθρωπος που είχε την ικανότητα να το βγάλει προς τα έξω αυτό, και να κτίσει ένα προφίλ γεμάτο δίψα και αγάπη για τη ζωή αλλά και ευγένεια.

Μου θύμησες πόσο παιδεύομαι όταν έχω κι εγώ δυσκολία στον ύπνο μου!
Ευτυχώς τελευταία είμαι σε καλή φάση, έχω μια ηρεμία μέσα μου, ωστόσο μπορούμε κάποια στιγμή να ανταλλάξουμε τηλεφωνήματα εκείνες τις δύσκολες ώρες, που ξέρεις μπορεί να γίνουν λίγο πιο υποφερτές :)

καλή σου συνέχεια melian
φιλάκια

melian είπε...

Χαίρομαι που βρίσκεσαι σε μια φάση ηρεμίας, Φεγγαρένια. Εγώ πάλι με τον ύπνο είχα από παλιά πρόβλημα. Κι όσο περνούν τα χρόνια... κι αυξάνονται οι έγνοιες και τα προβλήματα...

Ο Βουτσάς πράγματι ήταν ένας πολύ ταλαντούχος άνθρωπος. Όχι μόνο στη δουλειά του, αλλά κυρίως στο ότι είχε βρει το μυστικό της ευτυχίας ή μάλλον ήταν γεννημένος με τη γνώση της απόκτησής της. Είναι σπάνιο αυτό στους ανθρώπους. Κι είναι αυτό που τους κάνει καλούς και ανεκτικούς κι αγαπητούς στους άλλους.

Πολλα φιλιά, γλυκιά μου
κι εύχομαι όμορφες και ήρεμες νύχτες:)