Μπροστά μου ήταν οι γυάλινες χιονόμπαλες. Αναποδογύρισα μία για να δω το χιόνι να πέφτει.
Θεωρώ πως όσο κιτς και να είναι, κάνουν κάθε σπίτι, πιο σπίτι.
Στη δική μου, ποντικοί επιβαίνουν ένα παλιό καράβι. Όταν την αναποδογυρίζεις δεν πέφτει χιόνι, αλλά χρυσόσκονη. Είναι φωτιζόμενη και μπορείς να την κουρδίσεις και τότε το σκηνικό μέσα περιστρέφεται και παίξει μία μελωδία. Αλλά αυτό το τελευταίο δεν λειτουργεί τα τελευταία χρόνια.
Στο Hugo ο Ben Kingsley επιδιορθώνει ακριβώς τέτοια παιχνίδια. Πρέπει να βρω έναν Ben Kingsley.
