το δικό μου λαλαλαντ

(χωρίς την επιτυχία της πρωταγωνίστριας)


Κι εκεί που θα καθόμουν μόνη στο παγκάκι στην F περιμένοντας τον H που δεν ήρθε ή τον Π, θα ερχόσουν εσύ και και θα μου έλεγες "Ελα, δεν πειράζει που δε φάνηκαν, ευκαιρία να εκμεταλλευτούμε την όμορφη μέρα"
Και μπορεί να πηγαίναμε βόλτα ή μπορεί να πηγαίναμε στο ΙΚΕΑ για να αγοράσω τα καινούρια μου έπιπλα και ήθελα οπωσδήποτε ένα ανάκλιντρο  για τη σοφίτα, ίσως κι ένα παραβάν, εκτός κι αν τη σοφίτα τη χρειαζόσουν για το γραφείο σου. Θα μου άρεσε πολύ να έχεις εκεί το γραφείο σου και θα ανέβαινα πού και πού να σου κλέψω ένα φιλί ή να αφήσω ένα χάδι.
Και θα με βοηθούσες και στην οδήγηση και θα έπαιρνα το φιεστάκι που είχα βάλει στο μάτι και την άνοιξη όταν πια θα είχαν λιώσει τα άπειρα χιόνια μπορεί να πήγαινα και για εκείνα τα μαθήματα πιλότου, τα είχα τα χρήματα και τα φύλαγα γι'αυτόν τον σκοπό και τα ματάκια μου βλέπανε ακόμη καλά.
Και τον επόμενο Σεπτέμβρη θα γραφόμουν και στο Πανεπιστήμιο για να κάνω τη μετάβαση. Και θα σπούδαζα  πια αυτο το άλλο που από τα 19 μου το προσπάθησα και δεν το κατάφερα. Και κάποτε θα γινόμασταν και συνάδελφοι.
Και τα Σ/Κ θα οργανώναμε εκδρομές και ποδηλατάδες και μερικές φορές θα σε έπειθα να πάμε και στην όπερα.
....




...δε θυμάμαι πόση ώρα έκατσα εκείνη την ημέρα στο παγκάκι περιμένοντας και βλέποντας τα ποταμόπλοια να περνούν. Είχε ήλιο, χωρίς πολλή ζέστη και το κεφάλι μου ήταν γεμάτο από όλα τα "θα" που ήθελα.