Κι από τον Cohen στην Enya.
Πόσο με είχε μαγέψει αυτή η μελωδία !
Αυτό που μου λείπει πολύ από εκείνη την εποχή, είναι εκείνο το είδος της ανεκτίμητης ανεμελιάς και ελαφρότητας, όταν όλα τα σοβαρά προβλήματα είναι λυμένα ή ανύπαρκτα.
Πόσο με είχε μαγέψει αυτή η μελωδία !
Αυτό που μου λείπει πολύ από εκείνη την εποχή, είναι εκείνο το είδος της ανεκτίμητης ανεμελιάς και ελαφρότητας, όταν όλα τα σοβαρά προβλήματα είναι λυμένα ή ανύπαρκτα.
2 σχόλια:
Αυτή τη μουσική την πρωτοάκουσα το 2007, την άκουγα σχεδόν κάθε εβδομάδα σε κάποια σεμινάρια συγγραφής :)
Πραγματικά, ακόμη και εκείνη η εποχή σήμερα φαντάζει ήρεμη κι αθώα. Θα έλεγα πως μετά το 2010 ήρθαν τα πάνω κάτω. Και παρέμειναν melian. Με μικρές καλές στιγμές, αλλά εκείνη η ''αθωότητα'' του όλα είναι εδώ και εμείς ασφαλείς - μας τελείωσε.
Πάω να ακούσω την μουσικούλα
καλό βράδυ
μια που το θυμήθηκα
αυτό το είχα ακούσει πριν πολλά χρόνια
εδώ στο δικό σου μπλογκ, από εσένα
βρίσκω ότι είναι (το πιο) υπέροχο πάντα
https://www.youtube.com/watch?v=1boeQ9zoF-s
Σ'ευχαριστώ για τις ωραίες αναμνήσεις, Φεγγαρένια. :)
Ναι, βέβαια οι Nouvelle Vague μ'ένα τραγούδι-βίντεο που μοιάζει με επιστροφή στην αθωότητα. ...
Πρόσεξες όμως γλυκιά μου πόσο σεμνό και ήσυχο είναι το βιντεάκι αν και το συγκρότημα είναι σχετικά σύγχρονο;
Καμία ανάγκη επίδειξης υπερβολικής σεξουαλικότητας. Η κοπέλα με μια φαρδιά μπλούζα και φούστα και ελάχιστο μαγιγιάζ και με μόνο αξεσουάρ ένα καπέλο καταφέρνει να είναι το απόλυτο θηλυκό. Σε αντίθεση με τις σημερινές "σταρ" που μοιάζουν όλες μεταξύ τους και συχνά φτάνουν στα όρια του χυδαίου.
Είχε μια ποιότητα αυτή η μουσική, αυτός ο τρόπος έκφρασης που μοιάζουν να χάθηκαν στις μέρες μας και ελάχιστοι τα αναπολούμε.
Να έχεις μια πανέμορφη μέρα, Φεγγαρένια...άντε, και σε μια εβδομάδα είναι Χριστούγεννα :):)
Δημοσίευση σχολίου