Καθώς σκεφτόμουν τη δική μου πορεία στον θάνατο - την αθανασία...... άκουσα αυτό
Γιάννης Ρίτσος :
"Γράφω έναν στίχο, γράφω τον κόσμο "υπάρχω" υπάρχει ο κόσμος.
Από την άκρη του μικρού δαχτύλου μου ρέει ένα ποτάμι.
Ο ουρανός είναι εφτά φορές γαλάζιος. Τούτη η καθαρότητα
είναι και πάλι η πρώτη αλήθεια, η τελευταία μου θέληση. "
2 σχόλια:
Κοίτα να δεις, τόοσα χρόνια στο μπλογκ σου, παρ όλα τα όσα καμμιά φορά όχι και τόσο θετικά, παρ όλο το μαύρο του, το σκοτεινό του, και τη μυστηριακή του ατμόσφαιρα, κάθε λέξη, μα κάθε λέξη, μου φέρνει στο μυαλό κάτι καθαρό, όχι τόσο λαμπερό, όσο πεντακάθαρο, διαυγές και συμπαγές, ας πούμε κρυστάλλινο.
Ήθελα να σου το πω!
Είσαι υπέροχη! Μόνο αυτό από τη μεριά μου : είσαι υπέροχη!
Γιατί αν κάτι χαρακτήρισε - χαρακτηρίζει αυτό που αποτελεί το προσωπικό μου "είναι" είναι η διαύγεια. Συχνά αδιάφορη για τους άλλους, άλλοτε ενοχλητική ...αλλά για μένα τρόπος ύπαρξης.
Να έχεις ένα όμορφο, ζεστό βράδυ Φεγγαρένια μου!
Δημοσίευση σχολίου