Χτες φυσούσε τόσο δυνατά που νόμιζες ότι θα τα διέλυε όλα. Δυνατές ριπές χτυπούσαν τα στόρια, μέχρι που έκλεισα κατά τα ξημερώματα τα παράθυρα και κοιμήθηκα
Σήμερα ξύπνησα με την άπνοια.
Τελευταία παίρνω και ξαναδιαβάζω τα παλιά μου βιβλία. Έτσι κι αλλιώς ελάχιστα τα θυμάμαι.
Οι μόνες ώρες που μπορώ να γράψω, είναι νοερά οι στιγμές πριν κοιμηθώ. Οποιαδήποτε νοητική εργασία με κουράζει.
Κι όταν όλα βαραίνουν πολύ, όταν όλα χάνονται στην αποδοχή των συμβιβασμών που κάνουμε, τότε στο μυαλό μου γεννιέται συνήθως η εικόνα ενός ήρεμου κύματος που σκάει απαλά στην αμμουδιά. Δίχως χτες, δίχως μετά, σαν όλη η ζωή να έχει συμπυκνωθεί σ'αυτό το κύμα. Σ'αυτόν τον φλοίσβο.
Σήμερα ξύπνησα με την άπνοια.
Τελευταία παίρνω και ξαναδιαβάζω τα παλιά μου βιβλία. Έτσι κι αλλιώς ελάχιστα τα θυμάμαι.
Οι μόνες ώρες που μπορώ να γράψω, είναι νοερά οι στιγμές πριν κοιμηθώ. Οποιαδήποτε νοητική εργασία με κουράζει.
Κι όταν όλα βαραίνουν πολύ, όταν όλα χάνονται στην αποδοχή των συμβιβασμών που κάνουμε, τότε στο μυαλό μου γεννιέται συνήθως η εικόνα ενός ήρεμου κύματος που σκάει απαλά στην αμμουδιά. Δίχως χτες, δίχως μετά, σαν όλη η ζωή να έχει συμπυκνωθεί σ'αυτό το κύμα. Σ'αυτόν τον φλοίσβο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου