δοκίμαζα μια μπλε καρώ τραγιάσκα, όταν την πρόσεξα. συνήθως δεν προσέχω τίποτα και κανέναν.είμαι αλλού. όταν είμαι έξω....συνήθως είμαι αλλού.
δεν έχει σημασία. παρατήρησα τα τέλεια χαρακτηριστικά και για κάποιον μυστήριο λόγο είναι φορές που συνδέω την ομορφιά με την ευτυχία
αλλά ξέρω πως δεν είναι έτσι. παρ' όλα αυτά.... θα είναι ωραίο να είσαι σαν άγγελος του Μποτιτσέλι.
δε νομίζετε ;
....................
το βράδυ διάβαζα για ένα τείχος που έπεσε. κι επειδή έπεσε οι άνθρωποι εκείνου του τόπου ακουμπούσαν σε όποιο τειχαλάκι έβρισκαν. σαν για να βρουν το αποκούμπι που χάσανε.
....................
ξύπνησα με αυτήν την παράξενη αίσθηση.ένα όνειρο. από αυτά που αισθάνεσαι ωραία.
αίσθηση απώλειας.
.............
φυσικά και βρέχει
4 σχόλια:
α, αυτή την αίσθηση της απώλειας αν μπορούσαμε να την απολαμβάνουμε θα είμασταν πλούσιοι! :)
και με άλλες αισθήσεις μπορούμε να αισθανόμαστε πλούσιοι :)
πριν από λίγο ήμουν αφηρημένη και ξαφνικά αφού στεθεροποίησα το βλέμμα μου άρχισα να χαμογελάω, δυό καρέκλες μου, αντικρυστά η μια στην άλλη, συνομιλούσαν...
θα στήσω αυτάκι, όταν τις ξανατσακώσω θα σου πω τι λέγαν....
τους έβαλα στο τέρμα τη μουσικούλα σου, είναι ικανές ν' αρχίσουν και χορό...
όλοι ψάχνουμε γι' αποκούμπι... πλάτη με πλάτη τη θα λένε άραγε?
ο καιρός είναι έτοιμος για βροχή, τρομάζω, όταν σκέφτομαι που θα κυλήσουν τα σκουπίδια...
:)
ειμαι σιγουρη οτι συνομιλούσαν :)
όλα ανταμώνουν...
μονο εμεις οι άνθρωποι γινόμαστε δύσκολοι καμια φορά και διωχνουμε. με λόγια. με βλέμματα.με συμπεριφορές.
ανάγκη να αποδεικνυουμε καθημερινα την καταραμενη αυτάρκειά μας
οταν τη βλέπω αυτη τη λέξη μου 'ρχεται να γελάω δυνατά
αυτάρκεια...
τι ψέμα πουλάμε στον εαυτό μας
τη μουσικουλα την ακουω αυτες τις μερες διαρκως. μ'έχει στοιχειώσει
αχ! κορίτσι...μα να φοβάσαι τη βροχή!
τι άσχημο πράγμα!
εδω καθημερινη συντροφιά. μαζι με τη γκριζάδα.
συνηθως δε μ'ενοχλουν...σα να μην εφυγα ποτέ από αυτόν τον τόπο
Δημοσίευση σχολίου