Υπάρχουν άραγε κάπου όλα τα κείμενα του Χνουδιού ? Μου λείπουν.
Πάντα μου έλειπε η φωνή της. Εδώ και χρόνια. Από την μέρα που εξαφανίστηκε από τα ιστολόγια. Αλλά απ'όταν διάβασα ότι δεν είναι πια ανάμεσα μας, μου λείπει ακόμη πιο πολύ.
Αν κάποιος γνωρίζει, ας αφήσει μήνυμα.
Για όσους αγαπάμε τις ιδιαίτερες γραφές, είναι μια απώλεια να μην υπάρχουν πουθενά.
6 σχόλια:
Καλημέρα Melian!
Δεν έχω (δυστυχώς) απάντηση στο ερώτημα σου, λυπάμαι πολύ.
Αυτό που θα ήθελα να επικοινωνήσω, είναι πως πολλοί μας λείπουν και θα μας λείψουν στο μέλλον ίσως περισσότεροι, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να δώσουμε εμείς, αυτό που θα θέλαμε να πάρουμε.
Όσο μπορούμε ακόμη..
Χαίρομαι πάντα που είσαι καλά
τα φιλιά μου :)
Καλησπέρα Φεγγαρένια μου ή Ψαροματάκι :)
Το ξέρω ότι δεν είναι μόνο το Χνούδι που μας άφησε. Πρόσφατα έμαθα ότι και η Composition Doll δεν είναι πια ανάμεσά μας. Και σίγουρα υπάρχουν κι άλλοι πολλοί...νομίζω πως εσύ διάβαζες/διαβάζεις πολύ περισσότερους αξιόλογους bloggers απ'όσους εγώ διάβασα ποτέ. Αλλά πρόσφατα έπεσα πάνω σ'αυτό το σάιτ
https://www.poiein.gr/2007/06/20/iiyae-c-aessec-ooeo-dhueaeo-adhssiaoni-aethnaio-issio/
και θυμήθηκα αυτήν την εκπληκτική γραφή που τόσο μας είχε μαγέψει και λυπάμαι πολύ που αυτά τα κείμενα , τα τόσο λογοτεχνικά δεν είναι προσβάσιμα στο σύνολό τους προς ανάγνωση.
Συμφωνώ δε απόλυτα με τον Μίχο στο Επίμετρο για όσα έγραφε τότε για το Χνούδι.
Σε παρακαλώ πολύ αγαπημένη μου Φεγγαρένια , εσύ μην εξαφανίσεις ποτέ το δικό σου ιστολόγιο. Έχεις τόσα διαμαντάκια εκεί μέσα!
Σε φιλώ γλυκά :)
Η Μελίνα μας, το χνούδι, προφανώς ένιωσε έγκαιρα το ότι τα blogs γίνονταν όλο και πιο παρωχημένα, το διαδίκτυο έφερε καινούργιες σελίδες, όλο και πιο γρήγορες ίσως με μεγαλύτερο ενδιαφέρον αλλά και αμεσότητα. Προφανώς τα όσα έγραφε, όπως συνέβαινε σε όλους μας, περιείχαν προσωπικά δεδομένα. Ίσως ήταν για αυτήν, μια πολύ δύσκολη εποχή που πέρασε και δεν ήθελε να θυμάται γιατί την πλήγωνε. Ίσως να μην ήθελε να είναι ορατά στον καθένα περαστικό. Κακά τα ψέματα melian όταν ένα blog δεν έχει καθημερινή ή έστω συχνή ενημέρωση για να ζωντανέψει, ακόμη και τα παλιά αγαπημένα κείμενα μοιάζουν νεκρά. Στενάχωρα. Χωρίς νόημα. Και η καθημερινότητα από ένα σημείο και μετά, είτε μας αρέσει είτε όχι, υπήρξε και υπάρχει στο γνωστό facebook. Εκεί κάποιοι συνέχισαν να κάνουν αναρτήσεις με άλλο τρόπο.
Ωστόσο συμφωνώ μαζί σου, ναι, θα έπρεπε το blog της Μελίνας να είναι ανοιχτό, όμως σέβομαι την επιθυμία της να μην είναι.
Έτσι κι αλλιώς η ίδια ήταν αυτό που βλέπαμε στα γραπτά της, ένα χνουδένιο ξωτικό.
Κι από τη στιγμή που έφυγε, υπάρχει μεν στις καρδιές μας αλλά τίποτα δεν είναι ίδιο για εμένα τουλάχιστον.
:)*
Διαφωνώ μαζί σου Φεγγαρένια, όσον αφορά την λογοτεχνική αξία κάποιων κειμένων.
Το ότι τα blog ξεκίνησαν ως διαδικτυακά ημερολόγια δε σημαίνει πως κάποια από αυτά δεν ήταν κάτι παραπάνω από ένα ημερολόγιο. Και δεν νομιζω οτι το Χνούδι φοβήθηκε ποτέ την υπερέκθεση. Περισσότερο ποντάρω στο ότι δεν είχε σε μεγάλη εκτίμηση τα κείμενά της. Στο κάτω κάτω αν κάποιος θεωρεί ότι εκθέτει υπερβολικά τον εαυτό του προς τα έξω, είναι κάτι που εύκολα μπορεί να αποφύγει. Και στο δικό μου μπλογκ έχω αρκετά αδημοσίευτα κείμενα, τα οποία θεωρώ πως αφορούν μόνο εμένα .
Κι έπειτα όταν διαβάζουμε ημερολόγια ή και την αλληλογραφία διάσημων συγγραφέων δεν μπαίνουμε κι εκεί στον προσωπικό τους κόσμο ? Δεν έχουν όμως κι αυτά την καθαρά δική τους λογοτεχνική αξία?
Κάποιος που ξέρει να γράφει, είτε γράφει μυθιστόρημα είτε ένα απλό ημερολόγιο θεωρώ πως με κάποιον τρόπο διευρύνει και τον δικό μας κόσμο.Και τον κάνει πιο όμορφο, πιο πλούσιο.
Αν το Χνούδι είχε δημοσιεύσει κάποια από τα κείμενά της θα ήμουν από τους πρώτους που θα τα αγόραζε. Γιατί μετά από δεκαετίες ανάγνωσης και χιλιάδες σελίδες που έχω διαβάσει, μου λείπει πάντα το φρέσκο και το διαφορετικό. Και το Χνούδι ακόμη και 20 χρόνια πριν είχε ακτινογραφήσει με τον πιο ρεαλιστικό και ταυτόχρονα ευαίσθητα και μαγικό τρόπο την εποχή μας.
Κρίμα που δεν το είχε εκτιμήσει σωστά ή που της ήταν αδιάφορο.
Melian δεν διαφωνούμε ως προς την ποιότητα του χνουδιού. Όλοι όσοι την γνωρίσαμε νιώσαμε τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο έγραφε. Το τί αγοράζει ο καθένας μας είναι προσωπική του υπόθεση. Στην πραγματικότητα και για να είμαι ειλικρινής, διαφωνώ μαζί σου στο ότι εσύ δεν γράφεις πια.
Αυτό μου λείπει melian, ίσως κατ επέκταση μου λείπει εκείνη η παλιά γλυκιά εποχή.
Για αυτό, σου έγραψα πως τουλάχιστον όσοι απομείναμε ωραία θα ήταν να γράφαμε.
Αλλά είναι δικαίωμα σου και το σέβομαι.
Να είσαι καλά
φιλιά :)
Σε όλους λείπει εκείνη η "παλιά γλυκιά εποχή" που περιγράφεις αγαπημένη μου Φεγγαρένια. Και σ'ευχαριστώ για τα επαινετικά σου λόγια.
Εμένα εκτός από την ωραία εκείνη εποχή που τόσο όμορφα περιγράφεις μου λείπω κι "εγώ" . Μου λείπει το κορίτσι που παρά τα όποια προβλήματα είχε τότε, έκρυβε ελπίδα μέσα του. Είχε ένα όμορφο ρομαντικο βλέμμα απέναντι στη ζωή. Γεμάτο μαγεία. Αυτό χάθηκε.
Ήρθε η ζωή, αδυσώπητη όπως συνηθίζει κάποιες φορές και με προσγείωσε σε έναν ανέλπιδο κόσμο.
Είναι ο λόγος που μου στέρησε την ομορφιά της εξωτερίκευσης σκέψεων και συναισθημάτων.
Γι΄αυτό δεν γράφω.
Αλλά δεν σβήνω τον παλιό μου εαυτό, γλυκιά μου. Καμιά φορά που επιστρέφω σε παλιά μου κείμενα , μου φαίνονται μέχρι και αστεία (με την καλή έννοια) . Κρύβανε τόση αθωότητα, τόση αγνότητα απέναντι σ'έναν σκληρό και άγριο κόσμο. Έναν ρομαντισμό όμοιο με αυτόν που βλέπουμε σε ταινίες ή διαβάζουμε σε μυθιστορήματα.
Για να επανέλθω όμως στο αγαπημένο μας Χνούδι. Πιστεύω πως κάτι ωραίο πρέπει να μένει για τις επόμενες γενιές. Όπως ένας πίνακας, μια μουσική, ένα ποίημα. Και το Χνούδι μας στέρησε αυτή τη χαρά για τους δικούς της λόγους. Έσβησε σαν ένα πυροτέχνημα που μας τύφλωσε για μια στιγμή, ενώ θα προτιμούσα να φέγγει σαν φάρος για πάντα.
Όλοι μας θα φύγουμε μια μέρα. Ίσως κάποιοι να αφήσουμε κάτι όμορφο πίσω μας.
Για όσο.
Δημοσίευση σχολίου