Αυτός ο χειμώνας φέτος κράτησε τόσο πολύ...
Κι αυτή η άνοιξη, η μισή, που μέχρι και τα δέντρα μπέρδεψε και δεν ξέρουν αν πρέπει να ανθίσουν, τόσο μουντή... Χωρίς την άλλοτε λαπρότητα.
..
Οι άνθρωποι που ξέρω, που νοιάζομαι, μοιάζουν με ετοιμόρροπα κτίρια.... μια φλόγα, αδύναμη, τους κρατά ακόμη.
..
Και οι νέοι...;
οι νέοι....
μια χαμένη γενιά. Κρίμα που επένδυσαν τόσα πολλά πάνω της.
2 σχόλια:
Καλησπέρα Melian!
Από τις πιο δύσκολες εμπειρίες να βλέπεις τους ανθρώπους που ήξερες δυνατούς και γερούς να μεταμορφώνονται σε κάτι άλλο.
Οι νέοι;
Μια πολύ πολύ πικρή κατάσταση ζουν και ζούμε, κι ας θέλουν να μας πείσουν κάποιοι πως τα πράγματα είναι αλλιώς.
Πόσο μα πόσο λυπάμαι να ήξερες, μα κι από την άλλη σαν αισιόδοξο άτομο θέλω να πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα ο καθένας θα βρει τον δρόμο του.
Παρ' όλο που από πολλούς το ακούω αυτό, πως η Ανοιξη φέτος δεν ήταν Άνοιξη, εγώ δεν το κατάλαβα αυτό. Μπορεί και να έχω ξεχάσει πως είναι πραγματικά η Άνοιξη πιά :-)))
να χαμογελάμε, μας ομορφαίνει :-)))
Πολύτιμα και αισιόδοξα τα λόγια σου, Φεγγαρένια!
Σ'ευχαριστώ γι'αυτή σου την κατάθεση.
Δυστυχώς όπως τα γράφεις είναι για τους ανθρώπους που αγαπάμε.
Όσο για τους νέους δεν θα ήθελα να γενικεύσω, αλλά προς μεγάλη μου απογοήτευση, αυτοί που έχω στο μυαλό μου, θα απογοήτευαν τον καθένα. Εγωιστικά πλάσματα, που έχουν μάθει μόνο να παίρνουν, που πατάνε επί πτωμάτων και δεν βλέπουν τίποτα πέρα από τον εαυτό τους. Η γνωστη γενιά των me me me σε όλο της το μεγαλείο.
Σ'ευχαριστώ για για τα αισιόδοξα λόγια σου. Ήταν μια τονωτική ένεση :)
Να είσαι πάντα καλά κορίτσι μου και να σκορπιζεις αυτή την θετική κι αισιόδοξη διάθεση!
Δημοσίευση σχολίου