Αυτήν την εποχή, κι ενώ το κρύο σε περόνιαζε ακόμη κανονικά, μου άρεσε να αγοράζω τουλίπες.
Ήταν μια μικρή πολυτέλεια που έδινε χρώμα στις γκρίζες μου σκέψεις.
Και είναι αυτές οι μικρές πολυτέλειες που σε κρατούν μερικές φορές στην επιφάνεια.
Ήταν μια μικρή πολυτέλεια που έδινε χρώμα στις γκρίζες μου σκέψεις.
Και είναι αυτές οι μικρές πολυτέλειες που σε κρατούν μερικές φορές στην επιφάνεια.
2 σχόλια:
Ηταν και δικη μου συνηθεια!
Για τον ιδιο ακριβως λογο.
Μα ειναι η ιδια η Ανοιξη οι τουλιπες!
Καλησπερα Ε.
Αυτές οι μικρές πολυτέλειες που χάνουμε...
Αλλά δεν θέλω να μιζεριάζω. Χαίρομαι που είσαι εδώ και χαίρομαι πάντα να σε βρίσκω και να σε διαβάζω.
Καλό σου βράδυ, Φεγγαρένια :)
Δημοσίευση σχολίου