Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

μόνο

ένα μικρό πουλάκι κελάηδησε το μεσημέρι
να σου θυμίσει άλλα κελαηδίσματα ...αλλού

ακόμη να μάθεις... να φεύγεις σιωπηλά, να μη ζητάς
είναι αδυναμία να ζητάς

στο επόμενο μου σπίτι θα βάψω ένα δωμάτιο ροζ, ένα μοβ, ένα γαλάζιο
ένα πράσινο
θ'αγοράσω ακριβές κουρτίνες

έπιπλα δε θέλω
 μόνο ένα κρεβάτι να κοιμάμαι
ένα τραπέζι στην κουζίνα
αρκούν
και τα βιβλία στοίβες στο πάτωμα
και τελικά όσο προσπαθώ να γεμίσω το μυαλό μου με τέτοιες σκέψεις ασήμαντες
σκέφτομαι πως
τα σπίτια γεμίζουν μόνο με αγάπη
και αδειάζουν μόνο από αγάπη

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

αποστάσεις

στο σπίτι μου μένει κάποιος ξένος τώρα.
και η τηλεφωνική μου γραμμή είναι νεκρή.
δεν ξέρω αν έρχονται ακόμη κοτσυφάκια ή αν τα σπουργίτια πέταξαν μακριά

από την πρώτη στιγμή ήταν το πιο όμορφο παραμύθι
φορτωμένο  με πολλές προσδοκίες
συνήθως νομίζουμε πως αν αλλάξουμε όλα τα δεδομένα της ζωής μας θα προσεγγίσουμε κι ένα άλλο εγώ, πιο ιδανικό στα μάτια μας, πιο ονειρικό
θα αλλάξουμε

δε συμβαίνει
όχι με τον τρόπο που περιμένουμε
εμείς έχουμε έναν έτοιμο άλλον στο μυαλό που ποτέ δεν ήμασταν
ενώ οι αλλαγές γίνονται με το δικό μας υλικό

σήμερα η μερα ήταν ωραία, θα είχα πάει στην Τ
θα ήταν άλλη μια όμορφη Κυριακή