δυο κατάλευκες γάτες κάθονται με απόλυτη συμμετρία στην μονοκατοικία απέναντι. όπως πλένονται, οι κινήσεις τους μοιάζουν χορογραφημένες
μια μαυροφορούσα τις δείχνει με έκδηλο θαυμασμό.
"κοίτα ...σαν καρτ ποστάλ είναι."
...................
στο δρόμο της λήθης μετρώ δύο ελιές και μία καρυδιά, ενώ διηγούμαι ιστορίες που κάνουν την Μαργαρίτα να με κοιτά αλλόκοτα.
πρέπει να μεγαλώσει με παραμύθια. τελείωσε
....................
ιδρώνω πολύ. δε θυμάμαι άλλο καλοκαίρι τόσο ζεστό. μου λείπουν οι αναμνήσεις που δε μου χάρισε. η ξένοιαστη χάρη του.
.....................
αυτές οι σκονισμένες πόλεις χωρίς ορίζοντα είναι νεκρές. με έναν τρόπο που αδυνατώ να εξηγήσω.
