Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

θολά βλέμματα

αυτή η μοναχική γωνιά μου, ήταν πάντα ό,τι πιο πολύ μου ανήκε.

ένα ασήμαντο τίποτα είναι η χαρά της μέρας.
αλλά κάποτε είδα ένα ιστιοφόρο να ανοίγει πανιά προς το πέλαγο.
μια ασήμαντη στιγμή.
μια μεγαλειώδης στιγμή


βαδίζω ασταμάτητα και αφήνω τα σημάδια μου στο χιόνι.
κάνει κρύο εδώ. κάνει δάκρυα εδώ. κάνει μοναξιά. κάνει πυκνό σκοτάδι.
κάνει θλίψη εδώ.

θέλω ένα όνειρο σε ένα σπίτι με κήπο. να μοσχοβολά η νεραντζιά την άνοιξη και να'χει αγάπη. θέλω το όνειρο να έχει αγάπη

11 σχόλια:

genna είπε...

Moυ θύμισες ένα Δεκέμβρη που άφησα τα σημάδια μου στο χιόνι για να καρφώσω ένα κλαδί λεμονιάς
να το πάρει μαζί του, ήταν η μέρα που έσπασε ο κόσμος μέσα μου, η μεγαλύτερη απώλεια της Ζωής μου...

Από τότε και θλίψεις ήρθανε, αλλά και όνειρα και χαρές, έρχονται όταν αλλάζει το βλέμμα μας στον κόσμο...

Την πιό γλυκιά και ζεστή αγκαλιά σου στέλνω...

Φιλιά!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Εμ, για ένα όνειρο πασχίζουμε. Ένα όνειρο που πασχίζουμε να μη μας απογοητεύσει, που παλεύουμε να κρατήσουμε ζωντανό, γιατί μόνο από τούτο κρατιόμαστε...

melian είπε...

genna κορίτσι, Καλημέρα

είναι οι απώλειες που μας ορίζουν.
όλων των ειδών.

ήδη ζέστανε εδώ.

σε φιλώ

melian είπε...

που παλεύουμε να κρατήσουμε ζωντανό, δείμε. αυτό.

κόντρα πολλές φορές σε όλα και όλους

fish eye είπε...

οταν σε διαβασα το πρωι, το πρωτο που σκεφτηκα ηταν να σου στειλω μειλ να σε ζεστανω, τελικα ολη η μερα μου ηταν τοσο γεματη, τωρα μολις καθισα..

απο την αλλη, τι θα μπορουσα διαφορετικο να πω..

τα πανω και τα κατω μας εναλλασονται κοριτσακι, τουλαχιστον να ξερουμε πως το καθε τι ηταν επιλογη μας..

melian είπε...

με ζεστανες με τα λογια σου φεγγαρενια.
πάντα με ζεσταινεις.

και οι επιλογες παντα δικες μας. το ξερω αυτο.
απλα ξερεις καμια φορα επιλεγεις το ένα και μαζι του έρχεται και κατι που δεν το επελεξες και ουτε το περιμενες. αλλα αυτο δεν αλλαζει

να'χεις μια ομορφη μερα!

:)

sonia είπε...

Κοίτα σύμπτωση!
Είδα κι εγώ κάποτε ένα ιστιοφόρο να ανοίγει τα πανιά του προς το πέλαγο.
Μια πολύ σημαντική στιγμή. Ταξίδευε μέρες.
Αλλά για κακή του τύχη ήταν χειμώνας.
Πόσο να αντέξει στην κακοκαιρία;

Caesar είπε...

Σημαντικό το βρίσκω να υπάρχει έστω και μια γωνιά δική μας!
"Το δικό μου δωμάτιο" που έλεγε & η Β.Γούλφ

melian είπε...

@sonia

"Πόσο να αντέξει στην κακοκαιρία;"

Εξαρτάται από τον καπετάνιο!

;)


@ Caesar, αγαπημενε

το συγκεκριμενο βιβλίο το είχα βρει πολυ καταθλιπτικο (επισης το θεωρω μαλλον "γυναικειο " αναγνωσμα :) και μπραβο στους αντρες που αντεχουν να διαβασουν κατι αναλογο:) )

αλλά τις γωνιές μας εδώ τις βρίσκω θαυμάσιες!

Switters είπε...

Πολύ όμορφα τα λόγια σου... Ζηλεψα! :-)

melian είπε...

Χάρηκα :-)

για τα δικά σου λόγια.

Και ξέρω πόσο σε έχω ζηλέψει για δικά σου κείμενα